YAZARLAR GENÇ OKURLARI İLE OKULLARDA BULUŞTU

 Çukurova 5. Kitap fuarı tamamlandı. Fuar alanında birçok etkinlikle yazarlar okurları ile buluşurken, Eğitim Sen Adana şubesi iki gün boyunca yaptığı etkinliklerle yazarları okullarda genç okurları ile buluşturdu.Yazar Gülsüm Cengiz, Ömer Polat ve Melek Özlem Sezer, Eğitim Sen’in düzenlediği etkinliklerle yüzlerce anaokulu, ilköğretim ve lise öğrencisi ile buluştu. Toplam 14 okulda düzenlenen etkinliklerle yazarlar genç okurları ile okullarında bir araya geldi.

Eğitim Sen Adana Şubesi Eğitim Sekreterliği bünyesinde gerçekleştirilen bu buluşmalarda; 14 okulda 1650 öğrenci, 165 öğretmenle yüz yüze söyleşiler yapıldı.Eğitim Sen Adana Şubesi Eğitim Sekreteri Halil Kara, sendikada düzenledikleri bu etkinlikle üyeleri dışında öğrenci ve veli ile de iletişim kurduklarını belirtti. Okullarda düzenlenen etkinliklerle hem öğrencilerin yazarlarla daha yakın diyalog içine girdiğini, hem de yazarın okuyucu kitlesi ile onun yaşam alanında bir araya gelmesini sağladıklarını dile getiren Kara, sadece fuar alanına sıkışan etkinliklerde bunun mümkün olmadığını ifade etti.

Yazarlarla aylar öncesinden görüşerek bu etkinlikleri planladıklarını söyleyen Kara, bu tür etkinlikleri bundan sonra sadece fuar zamanlarında değil diğer zamanlarda da yapmayı planladıklarını vurguladı. Yaptıkları çalışmada eksiklerini gördüklerini söyleyen Kara, bundan sonra daha fazla yazarı daha fazla öğrenci ve veli ile buluşturmayı düşündüklerini sözlerine ekledi.

(Adana/EVRENSEL)

 Program dahilinde gezilen okullar

“İŞYERİNDE CİNSEL TACİZ VE MOBBİNG “

 Sendikamızın 25 Kasım Kadına yönelik şiddet sürüyor etkinlikleri kapsamında düzenlemiş olduğumuz panele

Çok sayıda Eğitim ve Bilim Emekçisi Kadın arkadaşımız iştirak etmiştir.

 19 Kasım Cumartesi Eğitim Sen Kadın Komisyonun organize ettiği panel Adana İnşaat Mühendisleri odasında düzenlenmiştir.

Panele Eğitim Sen merkez eğitim uzmanı Dr. Handan Çağlayan  ve Çukurova Üniversitesi  öğretim görevlisi  Doç. Dr. Gülşah Seydaoğlu  panelist olarak katılmıştır.

Panel Eğitim Sen Şube Kadın Sekreteri Esra ARSLAN’ın konuşmasının ardından  Dr. Handan Çağlayan İşyerlerinde yaşanan cinsel  tacizin kadınların hayatında yarattığı olumsuzlukların görünür kılınması, işyerlerinde tacizin yaşanma sıklığı, tacizi uygulayanların kurum içideki statüsü   ve kadınların tüm bu  sorunlar karşısında alınabilecek önlemler  ve kadın dayanışmasının önemi ile ilgili bilgilendirmeler yaptı Ardından sözü alan Gülşah Seydaoğlu ise “mobbing” kavramının tarihsel kaynağı, uzun zamandan beri kadınların sosyal yaşamda sürekli maruz kaldığını fakat bu kavramın henüz yasalrda da yeni tanımlandığını özellikle türkiyede yapılan  araştırmaların  özel sektörde yaklaşık %30, kamu, tıp ve eğitim sektörlerinde yaklaşık %40 çalışanın yıldırma kurbanı olduğunu belirtti.

Mobbingin yaşanma nedenleri uygulayan, saldırıda bulunan kişilerin ve mobbing mağdurlarının genel özelliklerinden bahseden Seydaoğlu bu uzun vadeli duygusal saldırı biçiminden kurtulmanın ve başaçıkabilmenin önemi ve alınabilecek önlemlerden bahsetti. Panelistlerin etkileyici sunumlarının ardından salondaki katılımcıların deneyim aktarımları ve soru cevap etkinliğiyle panelimiz son bulmuştur

Tüm katılımcı üye ve dostlarımıza teşekkürler.

Esra Arslan Kösele

Şube Kadın Sekreteri

ETKİNLİK FOTOGRAFLARINA ULAŞMAK İÇİN TIKLATIN

   Kadın deyince herkesin ne anladığından koparak ve bu anlayışların sınırlarını yeni fikirlerle aşmaya çalışarak farklı bir uyanış sağlar mıyız dedik, bu  dünyada diyoruz çünkü belki başka dünyalar da vardır. Biliyoruz ki “ özgür kadınlar, modern kadınlar, dünya kadınları” diye adlandırdıkları kadınlar da “onların” istediği kadınlar. Bu hazır bulduğumuz sofraya da oturmak istemiyor canımız. . Bize sunduğunuz referansları tek tek kökünden söküp atıyoruz. Kendi anlam dünyamızda bereketli bir doğum yapıyoruz tam da sizinle göz göze geldiğimiz bu karmaşada…

     Kadın cinayetlerinin, eğitim alanında yaşanan neoliberal politikaların, bu topraklarda ve dünyada yaşanan savaşın, tacizin ve tecavüzün  her daim bizi  vurmasından  defalarca mağdur etmesinden bıktık, usandık! İsyanımız ve gücümüz sistemin bizi hapsetmek istediği cehennemin içinden yükseliyor. Ülkenin acil barış ve demokrasiye ihtiyaç duyduğu bir dönemde biz Eğitim Sen’li kadınlar yan yana durarak güçlenmek istiyoruz. Bu nedenle;

  Kadınların sendikalarla bütünleşmesi; sendikaların  kadın emekçilerin ihtiyaçlarına yanıt verecek şekilde yeniden düzenlenmesini,, kadınların sendikaların tüm karar alma düzeylerine katılımının  artması ;  kadınların karşılaştıkları sorunları inceleyecek, çözümler önerecek, kadınlara karşı ayrımcılığı ortadan kaldıracak ve kadınların sendikal faaliyetlere katılımını artırmaya yönelik çalışmalarla   bu dönemi  örgütlemek istiyoruz  .Biliyoruz ki savaşsız ,sömürüsüz   özgür  bir dünya kadınların özgürleşme mücadelesinden ayrı olmayacak.

Önümüzdeki dönem içerisinde eğitimsen kadın komisyonu olarak  planladığımız tüm çalışmaları ortaklaştırmak  sistemin kadınları ötekileştirdiği, mağdur ettiği  her alana itirazımızı  sizlerle güçlü bir  şekilde haykırmak  için  yola  çıktık. Bu yolda birlikte el ele yürümek dileğiyle…   

2.10.2011 Kadın Komisyonu Dayanışma Kahvaltısı Gerçekleştirildi. Devamı

6 AYLIK ÇALIŞMA PROGRAMI

 19 KASIM 2011 CUMARTESİ “CİNSEL TACİZ VE MOBBİNG” KONULU SEMİNER ÇALIŞMASI      (Handan Çağlayanın katılımıyla)  

07 OCAK 2012 ”TOPLUMSAL CİNSİYET VE KADIN EMEĞİ” ATÖLYESİ            

(Eğitim Sen işyeri temsilcileri eğitimi kapsamında 7 Ocak 2012 tarihinde yapılacaktır)  Eğitimsen 2.kadın kurultayı sonuç raporuyla ilgili bilgilendirme çalışması(Tarihle ilgili bilgilendirme yapılacaktır.)  

25 Kasım 2011 Uluslararası Kadına Yönelik Şiddetle Mücadele Haftasında

A)   “GÖZLERİMİ DE AL “Filmi Ve Bu Film Bağlamında “Kadına Yönelik Şiddet” Atölyesi,

B)    “MOR TAHTA” Eylemi  (Okullarda Toplumsal Cinsiyet Ve Kadına Yönelik Şiddetle İlgili Ders Etkinliği),

C)   Panel:Kadına yönelik siddet (25  kasım Cuma  eczacılar odasında saat 15.00 katılımcılar:Nükhet Sirman ,Mukaddes Erdoğdu,av.Cevriye Aydın)  

 D)25 kasım Cuma  saat 18:00 belediye tiyatrosu önünden İnönü Parkına Adana kadın platformuyla birlikte meşaleli yürüyüş  yapılacaktır. 

• DEMİR ÇENELİ MELEKLER film gösterimi  “1.dalga kadının oy hakkı mücadelesi ”atölyesi,
• EKMEK VE GÜL filmi, gösterimi ve “örgütlü kadın kimliği” atölyesi,
• KRAMER KRAMERE KARŞI film gösterimi ve “özel alan politiktir” atölyesi,
• DAİMA LİLYA film gösterimi ve   “seks işçiliği,,beden sömürüsü” atölyeleri,

Takvimsel günler ve özel gündemlere yönelik “ çalışmalarımız da planlamaya dahil edilecektir* Eğitim Sen olarak içerisinde olduğumuz “Adana kadın platformu “ eylem etkinlikleri de program dahilinde örgütlenecektir. Not :film gösterimleri sendika binamızda yapılacaktır.(iletişim:05062510439)  

Eğitim Sen Kadın Komisyonu

Şube Kadın Sekreteri Esra ARSLAN KÖSELE

Ceyhan Bilciler And. Otelcilik ve Truzim Otelcilik Meslek Lisesinde staj için gittiği Muğla'da hayatını kaybeden öğrencimiz Muhammet İsa Soysal’ın okul idaresi ve öğretmenlerine başsağlığı dilendi, şube yönetim kurulu olarak öğrencimizin ailesine taziye ziyareti gerçekleştirilmiştir. Ceyhan İlçe Temsilciliğinde yaptığımız basın açıklaması ekte sunulmuştur.

Meslek Lisesi Öğrencilerine Dayatılan Staj Koşulları Gencecik Bir Can Aldı!

Stajı için gittiği Muğla'nın Bodrum İlçesi'nde zehirlenerek hayatını kaybeden Ceyhan Turizm Meslek Lisesi öğrencisi Muhammet İsa Soysal’ın ailesine başsağlığı diliyoruz.

Staj için giden Meslek Lisesi öğrencilerinin barınma ihtiyaçları ilaçlanmış bir odada giderilmek istenmiş ve bir öğrencimiz hayatını kaybetmiştir, 12 öğrencimiz ise zehirlenme belirtisiyle hastaneye kaldırılmıştır. Gencecik bir hayatın sönmesi, meslek lisesi öğrencilerinin içine terk edildiği koşulları acı bir şekilde göstermiştir.

Gencecik bir hayatın bu şekilde sönmesinin asıl sorumlusu şüphesiz eğitim sistemini bir enkaz haline getirerek öğrencilerimizi bu koşullara mahkum eden Milli Eğitim Bakanı’dır. Meslek Lisesi öğrencilerinin staj yapmak zorunda kalmalarından dolayı, sadece stajlarını tamamlayabilmek için ücretlerini almadan dahi çalışmak zorunda bırakılması karşısında MEB’in mesleki eğitimi ticarileştirmek dışında bir adım atmaması gerçekleri tüm yakıcılığıyla bizlere göstermektedir.

Kaldı ki gençlerimizin staj dönemlerinde çalıştıkları koşulların denetiminden, emeğinin karşılığını almalarına kadar yaptırım niteliğinde hiçbir zorlayıcı hukuksal hüküm bulunmamaktadır.

Meslek liselerinde öğrenim gören gençlerimizin yaşadıkları sorunlar, acil çözüm beklemektedir. Sürekli olarak vurguladığımız bu sorunlar;

• Birçok meslek lisesinde beceri eğitim adı altında haftada 3 gün, 8’er saatten 24 ders saati karşılığında çalıştırılmaları söz konusu iken, Otelcilik ve Turizm Meslek Liseleri öğrencileri için 17 haftalık bir süreçte, haftada 6 gün ve 8 saatlik çalışma süreleri bulunmaktadır,

• İşletmeler düşük ücretle işçi çalıştırmak için işçi yerine öğrenci istihdamına yönelmekte, eğitimden ziyade ucuza işçi çalıştırmak istenmektedir,

• Çocuklarımız 8 saat yerine 15 -16 saate kadar çalıştırılmaktadır,

• Özellikle otellerde uzun mesai saatlerinden sonra öğrencilerimiz kalabalık, temizliğini dahi kendileri yaptıkları ve güvenli olmayan koşullarla sağlıksız mekanlarda barındırılmaktadır.

• Çocuklarımızın eğitim sürecini kapsayan bu dönemde, eğitimleri ve alanları dahilinde olmayan işler yaptırılmak istenmektedir,

• Çocuklarımız, staj döneminde çalıştırılırken, sadece iş kazalarına karşı sigortalı yapılmaktadırlar. İşletmeler, öğrenim saatleri dışında çocuklarımızı fiili olarak çalıştırdığında ise iş kazası sigortası kapsamı dışına çıkılmaktadır. Böylesi durumlara karşı çocuklarımızı koruyucu bir sistem bulunmamaktadır,

• İşletmeler, fazla mesai süreleri de dahil olmak üzere çocuklarımızın ücretini vermediğinde ya da sözleşmeyi feshettiğinde gençlerimizin hakkını koruyacak bir yaptırım bulunmamaktadır.

Bu sorunlar karşısında çözüm üretmek ve “geleceğimiz denilen” gençlerimize iyi bir yaşam sunabilmek yerine onları daha öğrenciyken işçileştirmek isteyerek çocuklarımıza yaklaşılması asla kabul edilemezdir. Birçok sorunun üzerini kapatarak meslek liselerini satılacak mekanlar, öğrencileri ucuz işgücü, öğretmenleri de “usta başı” olarak gören zihniyete karşı geleceğimize ve gençlerimize sahip çıkma mücadelemizi sürdüreceğiz.

Gencecik bir hayatın sönmesine neden olan tüm sorumluların derhal ortaya çıkarılmasını ve eğitim yöneticilerinin ihmali sonucu hayatını kaybeden öğrencimizin adının Adana’da bir okula verilmesini talep ediyoruz.

Şube Yönetim Kurulu Adına

Kamuran KARACA

Eğitim Sen Adana Şube Başkanı

2010-2011 Eğitim Öğretim Yılı İlk Yarıyılı Sonunda Eğitimin Durumu

2010-2011 eğitim-öğretim yılının ilk yarısı 28 Ocak Cuma günü sona erecek. Eğitim Sen olarak her eğitim öğretim dönemi sonunda olduğu gibi, bir bütün olarak eğitim sistemi içinde yaşanan ve yıllardır çözüm bekleyen sorunlara kamuoyunun dikkatini çekmek; başta AKP Hükümeti ve Milli Eğitim Bakanlığı olmak üzere, bütün ilgililerin eğitimin, eğitim ve bilim emekçilerinin yaşadığı sorunlar karşısındaki duyarsızlıklarını göstermek amacıyla bir rapor hazırlamış bulunuyoruz. 

2010-2011 eğitim-öğretim yılının ilk yarısının sonu itibariyle Türkiye’de eğitim sisteminin artık kronikleşen sorunları bütün ağırlığıyla varlığını sürdürmektedir. Eğitimin temel bir insan hakkı olması, kamusal finansman yoluyla bütün yurttaşlara eşit ve parasız olarak sunulması gerekirken, önceki hükümetlerin izinden giden AKP Hükümeti döneminde, eğitim hakkı aynı zamanda bir kamu hizmeti olmaktan çıkarılarak piyasa ilişkileri içine çekilmiş ve ticarileştirilmiştir. 

8 Yıllık AKP iktidarının piyasacı ve özelleştirmeci politikaları, eğitimi ve eğitim sistemini içinden çıkılmaz bir duruma sürüklemiştir. AKP bu süreci bir taraftan yoğun siyasi kadrolaşma çabalarıyla yürütürken, diğer yandan demokratik, laik, bilimsel ve anadilinde eğitim talepleri görmezden gelinmiş, bu yöndeki talepler yok sayılmıştır. 

Geçmiş yıllarda olduğu gibi, içinde bulunduğumuz eğitim-öğretim yılı içinde de eğitimde sınıfsal, etnik, cinsel, dinsel ve diğer her türlü ayrımcılık konularında ciddi, somut adımlar atılmamıştır. 

 Türkiye eğitim sisteminin yıllar içerisinde artarak büyüyen temel sorunları ve geçtiğimiz dönemde AKP hükümetinin eğitim alanındaki icraatları, 2010-2011 eğitim öğretim yılının ilk yarısında da devam etmiştir.  

Eğitimde yaşanan sorunları ana başlıklar altında sıralayacak olursak;

       İlköğretimde okullaşma oranı yüzde 98, Ortaöğretimde ise okullaşma oranı yüzde 60 düzeyindedir. Ortaöğretimde, özellikle mesleki ve teknik ortaöğretimde okullaşma oranı yetersizdir. 

       Türkiye’deki okulların halen üçte ikisinde ikili, üçte birinde tekli eğitim yapılmakta, sınıf mevcutları geçmişe göre azalmakla birlikte hala kalabalık sınıflarda eğitim-öğretim yapılmaya çalışılmaktadır. Kalabalık sınıflarda eğitim hem öğretmenler hem de öğrenciler açısından önemli bir sorun olmayı sürdürmektedir.  

       AKP’nin eğitime bütçeden yüksek oranda pay ayrıldığı ve okullaşma oranlarındaki artışa ilişkin çizdiği olumlu tabloya karşın yaklaşık 125 bin çocuk eğitim hakkından yararlanamamıştır. Zorunlu eğitim çağındaki 6-14 yaş arası ilköğretime devam etmeyen çocukların 2009-2010 eğitim öğretim yılında 187 bin 432’si, 2010-2011 eğitim öğretim yılında ise 124 bin 830’u okula gidememektedir. Bu öğrencilerin 43 bin 971’ini kız çocukları, 80 bin 838’ini ise erkek çocuklar oluşturmaktadır. 

       Okulların fiziki yapı ve donanım açısından yaşadığı eksiklikler sağlıklı bir eğitim hizmetinin verilmesini güçleştirmektedir. Okulların büyük bölümünde araç-gereç, kütüphane, altyapı donatım yetersizlikleri hala giderilememiştir. Öğrenciler, büyük kentlerde 40-50 kişiye varan kalabalık sınıflarda, kırsal kesimde ise birleştirilmiş sınıflarda öğretim görmeye çalışmaktadır. Sadece ilköğretimde öğrencilerin OECD ortalaması olan 22 kişilik sınıflarda sağlıklı bir biçimde tekli eğitim görebilmeleri için gerekli olan derslik sayısı 163 bin 309’dur.

       Eğitimde eşitsizlik ve adaletsizliğin en önemli göstergelerinden birisi olarak bölgeler ve iller arası gelir dağılımındaki eşitsizlik devam etmektedir. Ekonomik imkânların kısıtlılığı, çocukların ve gençlerin okula devamını engelleyen en önemli faktördür.

       Genel liselerin, Anadolu liselerine dönüştürülmesi sürecinde binlerce öğretmen norm kadro fazlası durumuna düşürülmüş ve bu durum telafisi zor mağduriyetler yaratmıştır.

       Milli Eğitim Bakanlığı, resim, müzik ve beden eğitimi branşlarında ders saatlerini azaltarak, bu alanlardaki öğretmen ihtiyacını azaltarak daha az sayıda öğretmen çalıştırarak kendince “tasarruf” yapmaktadır. Bu uygulama bu branşlarda görev yapan binlerce öğretmenin mağdur olmasına neden olmuştur. Milli Eğitim Bakanlığı daha şimdiden çok sayıda olumsuzluk yaratmış olan bu uygulamadan derhal vazgeçmeli ve yaşanan mağduriyetlere yenileri eklenmeden bu uygulamadan geri dönmelidir.   

       2000 yılından bu yana her üç yılda bir 15 yaşındaki öğrencileri değerlendiren PISA testinde Türkiye 2000 yılından bu yana son 3 içinde yer alma “geleneğini” sürdürmüştür.  

       Okulların en temel ihtiyaçları için bile yeterli ödenek ayrılmamakta, eğitim harcamalarının önemli bir bölümü velilerden toplanan paralarla giderilmeye çalışılmaktadır.

       Türkiye’de 9 milyonun üzerinde engelli vardır. Türkiye nüfusunun yaklaşık % 12’sini oluşturan engellilerin eğitim hakkından yeterince faydalanabildiklerini söylemek mümkün değildir. Sayıları 1 milyonu bulan 4-18 yaş arasındaki engelli çocukların ancak 30 bini eğitim hakkından yararlanabilmektedir.

       2002 yılında bir veli çocuğu için yılda 720 TL eğitim harcaması yapıyorken, bu rakam 2010–2011 eğitim öğretim yılında 3 bin 131 TL’ye çıkmıştır.

       Ders kitaplarının içeriği hala bilimsellikten uzak, ırkçı-gerici ve cinsiyetçi öğelerle doludur. 

       AİHM kararlarına rağmen zorunlu din dersi uygulamasında ısrar edilmekte, başta Aleviler olmak üzere başka inançtan olan ya da herhangi bir inanışı olmayan ailelerin çocuklarına yönelik ayrımcı uygulamalar sürmektedir. 

       Evrensel nitelikli temel bir insan hakkı ve eğitim biliminin öncelikli ilkeleri arasında yer alan anadilinde eğitim konusunda herhangi bir somut adım atılmamış olması düşündürücüdür. Kürt açılımı, Alevi açılımı, Roman açılımı gibi girişimlerde bulunan bir iktidar döneminde bu uygulamaların devam ediyor olması söz konusu girişimlerin samimiyetsizliğinin göstergesidir. 

       Milli Eğitim Bakanlığı verilerine göre 81 ilde 4 bin 193 dershane bulunmaktadır. Dershaneler yıllar içinde, aksi yöndeki tüm iddialara rağmen kamu okullarına alternatif haline getirilmiştir. Milli Eğitim Bakanlığı Stratejik Planı, önümüzdeki 3 yılda dershanelere arsa tahsisi, vergi indirimi vb. teşvikler verilmesi yoluyla bu kuruluşların özel okullara dönüştürülmesi amaçlanmaktadır. 

       Eğitimde “ticarileştirme” ve “özelleştirme” uygulamaları bütün hızıyla sürmekte, kamu-özel işbirliği çerçevesinde okullarda kamusal finansman yerini büyük ölçüde özel kesimden, şirketlerden sağlanan finansmana bırakmaktadır. Ayrıca son yıllarda eğitim alanında şirketlerin sponsorluğu, devlet/kamu okulları arasında gelir ve ticari faaliyetlere göre hiyerarşinin, bu bağlamda “ayrıcalıklı devlet okulları”nın ortaya çıkmasına neden olmuştur. 

       Yatılı İlköğretim Bölge Okulları’nda (YİBO) eğitim gören öğrenci sayısı 2009-2010 eğitim öğretim yılında ciddi bir artış göstermiştir. 2002-2003 eğitim öğretim yılında 546 YİBO ve PİO’da okuyan öğrenci sayısı 166 bin 543 iken, 2009-2010 eğitim-öğretim yılında YİBO sayısı 574’e, YİBO’da okuyan öğrenci sayısı 265 bin 285’e çıkmıştır. Süreç içerisinde okullaşma sorununa temel çözümün bu kurumlar eliyle gerçekleştirileceği beklentisi oluşturulmuştur. Oysa temel olarak yapılması gereken, her çocuğun kendi ikamet ettiği yerde okul, derslik ve öğretmen açığı sorununun giderilmesi ve bu yolla çocukların kendilerinin ve ailelerinin ikamet ettikleri yerlerde eğitim görmelerinin sağlanmasıdır. Bu sürecin bir an önce gerçekleştirilmesi için acil düzenlemeler yapılmalı ve YİBO’lar en kısa sürede kaldırılmalıdır. 

       Okullarda şiddetin önüne geçilmesi ve güvenliğin sağlanması iddiasıyla “okul polisliği” uygulaması çerçevesinde her okula bir polis yerleştirilmiştir. Ayrıca emniyetle “iletişimi” sağlamak için “muhbir öğretmenlik” uygulaması hayata geçirilmeye çalışılmaktadır. Bu uygulama, okulda şiddeti bir dizi ekonomik ve sosyo-kültürel önlemle üstüne gidilebilecek bir olgu görmekten çok salt asayiş sorunu ya da adli bir sorun olarak gören çarpık bir zihniyetin ürünüdür.

       Öğretmen açıkları sorunu geride kalan dönemde daha da artmış ve ataması yapılmayan öğretmenlerin sayısı 350 bini aşmıştır. Milli Eğitim Bakanlığı, Personel Genel Müdürlüğü’nün norm kadro esasına göre yaptığı hesaplamaya göre resmi öğretmen açığı142 bindir. 

       Milli Eğitim Bakanı Nimet Çubukçu’nun geçmişte sözleşmeliliğe karşı olduğu yolundaki ifadelerine rağmen sözleşmeli ve ücretli öğretmenlik istihdam edilmesi uygulamaları devam etmektedir. Eğitim ve bilim emekçilerinin farklı statüde istihdamı, eğitim hizmetlerinin düzenli ve sürekli yapılması gereken bir kamu hizmeti olma özelliği ile de temelden çelişmektedir. 

       Meslekî ve teknik eğitimin artık içinden çıkılamaz hale gelmiş sorunları çözüm beklemektedir. Milli Eğitim Bakanlığı meslek liselerinin ve bu liselerde okuyan gençlerin sorunları dinleyip çözüm üretmek yerine, endüstri meslek liselerini öğrencileri ve öğretmenleriyle birlikte özel sektöre devretmenin planlarını yapmaktadır. 

       Yükseköğretim Kurulu'nun (YÖK) “tüm liselere eşit katsayı” kararı, imam hatipli öğrenci sayısını 28 Şubat sürecinden sonra en yüksek seviyeye ulaştırmıştır. 2002-2003 eğitim öğretim yılında 71 bin 100 olan imam hatipli sayısı, 2009-2010 eğitim öğretim yılında 198 bin 581’e çıkmıştır. 

       Okullar ciddi boyutlarda idari, teknik ve yardımcı personel eksikliği içerisindedir. MEB’in iç denetim raporunda da belirtildiği gibi27 bin okulda yardımcı hizmetli bulunmamaktadır. Bu nedenle bu hizmetler “dışarıdan hizmet satın alma” yoluyla taşeron işçilere yaptırılmaktadır.

       Milli Eğitim Bakanlığı’nda iktidar yanlısı kadrolaşma en üst seviyede devam etmektedir. Özellikle yönetici konumunda bulunanlarının neredeyse tamamı AKP yanlısı kimselerden oluşmakta, eğitim emekçileri iktidara yakın sendikalara üye olmaya zorlanmakta, özelikle Eğitim Sen’li emekçiler çeşitli baskılara maruz kalmaktadır.

Eğitim emekçilerinin gelirleri giderlerinin ancak yarısını karşılıyor

Eğitim sistemi her geçen yıl artan sorunlarla boğuşurken, görevlerini fedakârca yerine getirmeye çalışan eğitim emekçileri, mevcut gelirleriyle giderlerinin ancak yarısını karşılayabilmektedir. Bugün Türkiye’de eğitim ve bilim emekçilerinin büyük bölümü borç ile yaşamlarını sürdürmekte, ekonomik ve sosyal sorunlarının gölgesinde görevlerini yerine getirmeye çalışmaktadırlar.   

Son 9 Yılda Bir Eğitim Emekçisinin Maaşının 4 kişilik bir Ailenin Ortalama Aylık Giderini Karşılama Durumu  

Tabloda son dokuz yıl içinde eğitim emekçilerinin aldığı ortalama maaşlar ve dört kişilik bir ailenin gıda kira, ulaşım, yakacak, elektrik, su, haberleşme, giyim, eğitim, sağlık, iletişim, kültür gibi temel ihtiyaçlarını karşılaması için yapması gereken ortalama harcama miktarı gösterilmektedir. Tablodan da görüleceği gibi, eğitim emekçilerinin aldığı maaşlar, ancak dört kişilik bir ailenin yapması gereken harcamaların yarısını karşılayabilecek düzeydedir. 2002 yılında bir eğitim emekçisi aldığı maaş ile aylık giderlerinin %52’sini karşılayabiliyorken, 2010 yılı sonu itibariyle %50’sini ancak karşılayabilmektedir. 

Yukarıdaki tablo “ekonomi iyiye gidiyor”, “Türkiye ekonomisi büyüyor” söyleminin gerçekçi olmadığı göstermektedir. En azından iyiye giden ya da büyüyen ekonominin eğitim emekçilerinin ekonomisi olmadığı açıktır. Tablodaki verilerin anlamı son on yılda eğitim emekçilerinin aldığı maaşların yoksulluk sınırının ancak yarısına ulaşabilmesidir. Özellikle yardımcı hizmetli, memur ve diğer eğitim emekçilerinin ekonomik durumu her geçen yıl kötüleşmektedir. 

 Yüz binlerce eğitim emekçisini yoksulluğun ve açlığın kıskacına alan, mesleğine karşı küstüren mevcut ayrımcı uygulamalara karşı, bilimsel, demokratik, nitelikli bir eğitim yaratmak için, tüm eğitim emekçilerini ekonomik ve sosyal açıdan doyuran bir alternatif yaratılmadığı sürece, eğitimde yaşanan sorunların artarak devam edeceği unutulmamalıdır.  

Sonuç

Her geçen gün içten içe çürüyerek bir enkaz haline getirilmiş eğitim sistemimiz 2010-2011 eğitim öğretim yılının ilk yarısında da eğitim emekçilerinin çabaları ile okullarda yürütülmeye çalışılmıştır. İlköğretimden başlayarak tam anlamıyla bir yarış içine sokulan çocuklarımız ve gençlerimiz arasındaki eğitim rekabeti, dershanelerle daha da artmış, oluşan dershane sistemi okullarda verilen eğitimin niteliğini tamamen yitirmesine, en temel işlevlerini bile yerine getiremez duruma gelmesine neden olmuştur.

Eğitim, tüm dünya çapında evrensel bir insan hakkı olarak kabul edilmektedir. Bunun altında yatan en önemli etken eğitimin; insan kişiliğinin tüm yönleriyle gelişmesinde çok önemli bir faktör ve insanların kendilerini gerçekleştirmeleri ve özgürleşmeleri ile doğrudan ilişkili bir süreç olmasıdır. İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi’nde eğitimin; cinsiyet, ırk, etnik yapı ve ulus gibi ayrımlar gözetilmeksizin her bireyin hakkı olduğu açıkça belirtilmiştir. Eğitimin temel bir insan hakkı olması devletin herhangi bir ayrım gözetmeden herkese, eşit ve nitelikli eğitimi parasız olarak sunmasını gerektirmektedir. Her tür ve düzey eğitim; sınıf, ırk, renk, cinsiyet, dil, din, politik görüş, ulus, etnik köken gibi ayrımlar yapılmadan herkese sağlanmalıdır. 

Türkiye Cumhuriyeti hükümetleri imzaladığı eğitim hakkıyla ilgili ve eğitimde ayrımcılığın önlenmesine ilişkin uluslararası anlaşmalar ve Anayasa ve ilgili yasalardaki hükümler gereği, eğitim hakkının kullanımının önündeki engelleri aşmak üzere etkin çalışmalar yürütmek zorundadır. Eğitime ilişkin çalışmaları gerçekleştirirken, “eğitim hakkı”na ilişkin ilkeleri göz önünde bulundurmak gerekir.

Eğitim sisteminin yıllar içinde birikerek artan yapısal sorunlarını, geçici, günübirlik politikalarla geçiştirmek ya da çözümsüz bırakmak, ülkenin geleceğine vurulmuş en büyük darbe olacaktır. Eğitim sistemimiz; özellikle yoksul, emekçi ailelerin yaşadığı bölge ve yerleşim birimleri açısından daha büyük ihmallerin, derin eşitsizlik ve yoksullukların yaşandığı bir durumdadır. 

Eğitim Sen olarak, çocuk ve gençlerimizin, geleceğimizin bu enkazın altında yok olmaması için acil adımlar atılması zorunluluğunu bir kez daha belirtiyor, parasız, bilimsel, demokratik, laik ve anadilinde eğitim hizmetinin tüm yurttaşlar için ayrım gözetmeksizin hayata geçirilmesi için somut adımlar atılmasını talep ediyoruz. 27.01.2011  

Eğitim Sen Adana Şube Yönetim Kurulu Adına

Güven BOĞA

Şube Başkanı

Endüstri Meslek Liseleri Öğretmen Ve Öğrencileriyle Özel Sektöre Devrediliyor! 

Meslek liselerinde gerçekleştirilmek istenen dönüşüm, AKP’nin eğitim politikalarının piyasacı yanını göstermesi açısından ciddi öneme sahiptir. Bu kapsamda, Birol Aydemir’in basında yer alan açıklamalarında endüstri meslek ve teknik liselerini özel sektöre devredeceklerini açıklaması eğitimin ticarileştirilmesinin boyutlarını açıkça ifade etmektedir. Her ne kadar süreç “kurs” görüntüsü altında başlatılıyorsa da asıl amaç, endüstri ve teknik meslek liselerinin devlet tarafından yeniden yapılandırılarak özel sektöre devridir. Eğitimin ticarileştirilmesi yönünde atılan bu adımların arkasından, okulların satışının geleceğini görememek mümkün değildir.      

Birol Aydemir Kimdir?

Milli Eğitim Bakanı gibi demeç vermesi yanıltıcı olsa da Aydemir, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı Müsteşarı olarak görev yapmaktadır. Aydemir, meslek liselerinde sanayi sektöründe ihtiyaç duyulan işçi açığını gidermek ve kendi ifadeleriyle “meslek liselerinin işverene, özel sektöre devri için” pilot proje başlattıklarını ifade etmektedir. Eğitim hizmetinin örgütlenmesiyle Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı, TOBB, TÜSİAD ve Sanayi Bakanlığı’nın doğrudan ilgilenmelerinin arkasındaki gerçek artık kendisini daha güçlü göstermekte, kamusal eğitimin bitirilmek istendiği artık açıkça ifade edilmektedir. Aydemir’in “Devletin artık meslek liselerinden çıkması lazım.” ifadesi açıkça eğitim hizmetinin özel sektöre devridir.

Eğitim Hizmeti Sermaye Çevrelerinin Hizmetine Sunulmaktadır

“Türkiye’de işsizlik değil, mesleksizlik sorunu var” tespitini yapanlar bir kez daha uzlaşmacı, katılımcı görüntülerle demokratlık maskeleri altında işsizlik sorununu çözme bahanesiyle eğitim hizmetini tamamen sermaye çevrelerinin hizmetine sunmaktır. Genel liselerin Anadolu Liselerine dönüştürülmesi yönündeki MEB genelgesinin defalarca ifade ettiğimiz üzere asıl derdi,  sermaye çevrelerinin ihtiyaç duydukları ucuz ve nitelikli işgücünü karşılayabilmek ve bu çevreleri eğitim politikalarının temel belirleyeni haline getirmektir. Aydemir’in ifadeleri, kurs yönetimlerinin kusursuz bir yönetişim modeli olacağını da göstermektedir. Aydemir, “Çalışma Bakanlığı ve o ildeki sanayi ve ticaret odası, okul idaresiyle birlikte kursun yönetiminde olacak. Doğrudan sanayicinin ihtiyaç duyduğu ara eleman bu kurslarda yetiştirilecek ve işe yerleştirilecek.” demektedir.

Oysa ki yakın bir zamanda Nimet Çubukçu “Sanayicilerin ara eleman demesinden rahatsızım. Ben sanayici için çalışmıyorum. Zaten görevim de sanayiye ara eleman yetiştirmek değil.” şeklinde açıklama yapmıştır. Görülmektedir ki AKP’nin yönetişim modelinde eğitim hizmetinin asıl bileşenlerini değil, sermaye çevrelerinin istekleri belirleyici olmaktadır. Ancak Nimet Çubukçu’nun sürecin önüne geçememesi ya da geçmek istememesi göstermektedir ki Milli Eğitim Bakanı görev ve sorumluluklarının gereğini yapamamaktadır.

Öğretmenlerin Hizmet İçi Eğitimleri Çalışma Bakanlığı’nın Denetimi Altında

Projede pilot uygulama alanı olarak seçilen 111 endüstri meslek ve teknik lisesindeki alt yapının modernizasyonu ve öğretmenlerin hizmet içi eğitimleri de Aydemir’in ilgi alanına girmiştir. Milli Eğitim Bakanlığı’nın söz konusu okulları sermaye çevrelerinin ihtiyaçlarına terk ederek kendi sorumluluğundaki alanlardan çekilmesi sürecin ciddiyetini göstermektedir. Süreç bu şekilde işlerse bu okullarda görev yapan öğretmenler de özel sektörün elemanı olacaktır. Öğretmenlerin oluşturulacak atölyelerde birer “usta başı” olarak kurgulanması karşısında Bakan Çubukçu’nun sessizliği ise manidardır. 

  Meslek Liselerinin Dönüştürülmesi Giderleri İşsizlik Fonundan Karşılanacak,

Öğrenciler Okullarda İşçileştirilecektir

AB standartlarında iş gücü isteyenler, uluslar arası sözleşmelerde düzenlenen çalışma yaşamı ve sendikal hakların kullanımı söz konusu olduğunda sessizce köşelerine çekilmektedirler. Asgari ücreti bile fazla görenlerin, kıdem tazminatlarının kaldırılmasını isteyenlerin nasıl bir gelecek tahayyülü kurduklarını tahmin etmek zor değildir. Meslek liseleri üzerinden yürütülmek istenen projenin finansmanının işsizlik fonundan karşılanacağı ifade edilmektedir. İşsizlik fonunun, eğitim hizmetinin sermayenin hizmetine sunulması için kullanılması kabul edilemez bir durumdur. 2011 yılı için hazırlanan bütçede eğitime ayrılan payla şov yapmaya kalkan hükümetin, emekçilerin ücretlerinden kesilen payları sermaye çevrelerinin emrine sunacak düzenlemelere gitmesi, popülist maskeleri bir bir düşürmektedir. Aydemir’in “Torba Yasa” tasarısının mimarlarından olması ise hiç şaşırtıcı değildir. Söz konusu yasa tasarısında 18-29 yaş arası erkekler ile 18 yaş üstü kadınları istihdam edenlere sigorta primlerinin işveren hisselerine ait tutarının, işe alındıkları tarihten itibaren İşsizlik Sigortası Fonundan karşılanması yoluna gidilmektedir. Böylece bugüne kadar olduğu gibi, bugünden sonra da işsizlere ödenmesi gereken Fon gelirleri patronlara istihdam teşviki olarak aktarılmaktadır. Finansmanın fondan sağlanması sonrasında söz konusu okulların sermaye çevrelerine devredileceği gerçeği, kamu kaynaklarının kimler için seferber edildiğinin altını çizmektedir.

Torba yasada yer alan bir düzenleme ise Aydemir’in ifade ettiği meslek liselerinin özel sektöre devredilmesi planının ne kadar ince ayrıntılarla donatıldığını da göstermektedir. 3308 sayılı Mesleki Eğitim Kanunu’nun 25. maddesinin birinci fıkrasında “meslek eğitimi gören öğrenci, aday çırak ve çırağa yaşına uygun asgari ücretin %30'undan aşağı ücret ödenemez.” ifadesi yer almaktadır. Ancak tasarıyla 54. madde ile mevcut durumdan daha geri bir düzenleme yapılarak “asgari ücretin net tutarının %30’u” ifadesi getirilmek istenmektedir. Bu düzenleme ile Hükümetin mesleki eğitim kanununa göre eğitim alan gençlerimizin aldıkları üç kuruşluk ücretlere bile göz dikilmesi dikkat çekicidir.

Öğrencilerin Okullarda İşçileştirilmesine, Eğitim Hizmetinin Ticarileştirilmesine Asla İzin Vermeyeceğiz

AKP’nin, eğitim politikalarıyla yaratmak istediği düzen piyasa değerlerini yücelten, bu değerleri sorgulamayan, sadece kendisine faydalı olanlarla ilgilenen ve beşeri sermaye olabilecek bireylerin yaratılmak istendiği bir düzendir. Bu düzende herkes birer tüketici, herkes birer müşteridir. 

Çocuklarımıza verilen eğitim ve bu eğitim sürecinde öne çıkan değerler nasıl bir toplum, nasıl bir birey tahayyülü kurduğumuzla yakından ilgili bir konudur. Kapitalizmin küresel ölçekte yarattığı rekabet gerçeği ve geleceğin potansiyel emekçileri olacak öğrencilerin rekabet için gerekli beceri, bilgi, bireyci düşünce gibi donanımlara ihtiyaç duyması ve bu kapsamda yapılması planlanan bir eğitim süreci ile sermaye çevrelerinin ihtiyaçlarına cevap verilmek istendiği açıktır. Meslek liseli öğrencilerini daha öğrenciyken işçileştiren, bu okullardaki öğrencilerin, içerisinde yaşadıkları toplumu, siyasal yaşamı ve dünyadaki gelişmeleri analiz edebilme gücünü pekiştirmeyen, sadece bilgiyi modern iş gücü oluşumu çerçevesinde araçsallaştıran her türlü projeye karşı Eğitim Sen olarak kararlılıkla mücadele edeceğiz. AKP’nin bir kamu hizmeti olarak örgütlenmesi gereken eğitim hizmetini piyasa ilişkilerine terk etmesine asla izin vermeyeceğiz.

Milli Eğitim Bakanı Nimet Çubukçu’ya “görevim sanayicilere ara eleman yetiştirmek değil” sözlerini hatırlatarak görevinin gereğini yapmaya, yapamıyorsa da Çubukçu’yu istifaya davet ediyoruz. 23.12.2010

Eğitim Sen Adana Şube Yönetim Kurulu adına

Güven BOĞA

Şube Başkanı

ÖĞRENCİLERİMİZ İNTİHAR EDİYOR,

GENÇLİĞİN SORUNLARI SESSİZCE GEÇİŞTİRİLİYOR VEYA GÖRMEZDEN GELİNİYOR.

İŞSİZLİKTEN SONRA ADANA İNTİHARLARDA DA BİRİNCİ SIRADA. 10 AYDA 9 İNTİHAR.

 1.      25 Mart 2010 lise 2. sınıf öğrencisi Hasan T. (17), Levent Mahallesi 1805 Sokak'taki evlerinde kimse bulunmadığı sırada, kendini tavana bağladığı ipe asarak yaşamına son verdi.

2.      09 Nisan 2010 Beş Ocak Lisesi lise öğrencisi 16 yaşındaki Muhammed ŞENOL  sınıfta tabancayla intihar girişiminde bulundu kaldırıldığı hastanede yaşamını yitirdi

3.      20 Nisan 2010 Adana'nın Ceyhan ilçesinde lise 10. sınıf öğrencisi Aylin Akdemir  (17), tabanca ile intihar etti

4.      01 Haziran 2010 Bilimkent Koleji 4. sınıf öğrencisi Afet Özbilen (18), Ağır Yaralandı

5.      14 Haziran 2010 Kozan Sağlık Meslek Lisesi son sınıf öğrencisi S.K (18), evde intihar etti

6.      14 Ekim 2010 Şehit Erkut Akbay Lisesi 12'nci sınıf öğrenci si 17 yaşındaki Çiğdem Buran intihar etti

7.      19 Ekim 2010 Feke Lisesi 3. sınıfı öğrencisi F.A. (17) okul çıkışında Akkaya köyündeki evine geldikten bir süre sonra evdeki av tüfeği ile intihar etti

8.      07 Aralık 2010 Piri reis Anadolu Lisesi 2. sınıf öğrencisi İrem Ayata intihar etti

9.      14 Aralık 2010 Dursun Çınar Paksoy Lisesi son sınıf öğrencisi 17 yaşında intihar etti

DAHA KAÇ GENCİMİZİN İNTİHAR ETMESİNİ BEKLEYECEĞİZ

İntiharları neler tetikliyor?

İntiharlarda pek çok etken söz konusu. Göç edenlerde çok ciddi depresyonlar oluşabiliyor. Ailenin tutumu önemli yer tutuyor. Sevecen olmayan, sevgi göstermeyen ilgisiz ailelerde çocuklar güvensiz yetişiyor. Güvensiz olan çocuğun gençlik döneminde karşılaştığı stresle başa çıkması çok zor hale geliyor, kendini aciz hissediyor. Ve kolaylıkla intihar edebiliyorlar. Çocuk ailede şiddeti görmüşse, anne babanın devamlı kavga ettiği, birbirlerine şiddet uyguladığı bir ortamda büyümüşse bu tür davranışları benimsiyor. Bu çocuklarda ya dışa dönük ya da kendilerine yönelik şiddet örnekleri görülüyor. Kendini öldürmeyi düşünen ve deneyen birçok insan, intiharın baş edemeyeceğini hissettiği duygulara karşı tek çözüm olduğunu düşünür ve duygularının yoğunluğu çözümleri görmesini engeller.

İntihar düşünceleri genellikle geçicidir. Baş edilemez görünen acıyı hafifletmek ya da onunla baş etme yöntemlerini artırmak mümkündür.

Önemli olan şunu hatırlamaktır: Kimse bu zor süreci tek başına yaşamak zorunda değildir. Çevreden yardım almak atılabilecek ilk ve en önemli adımdır.

Uyarı sinyalleri

Genellikle kendisini öldürmeyi planlayan insanların davranışlarında belirgin değişiklikler olur. Eğer tanıdığınız bir kişi,

·         Açık ya da kapalı bir şekilde kendini öldürmekten bahsediyorsa ('Hayat yaşamaya değmez', 'Dünya bensiz daha iyi', 'Artık dayanamıyorum', 'Herşey bitti, öldüreceğim kendimi' gibi.)

·         Kendisi ya da bir yakınıyla ilgili sarsıcı bir olay yaşadıysa,

·         Yeme ve uyku düzeni bozulduysa,

·         Arkadaşlarından ve sosyal ortamlardan uzaklaşıyorsa; hobilerine, okula, işine olan ilgisi azaldıysa; dış görünüşüne hiç dikkat etmiyorsa,

·         Vasiyet yazma, veda gibi şeyler yapıyor; önemli eşyalarını etrafındakilere veriyorsa, ·        Daha önce intihar denemesi varsa, ·         Gereksiz riskler alıyorsa, ·         Sıkkın, yorgun, bitkin görünüyor, hiçbir şeye konsantre olamıyorsa, ·         Ya da çok kötü hissederken sebepsiz bir şekilde rahatlamış ve huzurlu görünüyorsa, risk altındadır ve intihar etmeyi düşünüyor olabilir.Anne, babalara, eğitimcilere, gençlere sesleniyoruz birbirimizi anlamaya birbirimizi ötekileştirmemeye, birbirimize yardım etmeye ihtiyacımız var.Gençlerimizi intiharın eşiğinden bizler kurtarabiliriz.  Saygılarımızla. 14.12.2010 

Eğitim Sen Adana Şube Başkanı

Güven BOĞA

Yaşanılan Şiddeti Eğitimle Yenmek Zorundayız 

Bir Portakal Bir Öğrencimizin Canına Mal Oldu

Son birkaç ayda okullarda şiddet ve kavga görüntülerinde ciddi artışlar meydana geldiği görülmektedir. Okullarda ve okul önlerinde yaşanan olaylarda her gün çok sayıda öğrenci ve öğretmen yaralanmakta hatta ölümle de sonuçlanan olaylarla karşılaşmaktayız. Okullarda yaşanan şiddet olaylarının tırmanışa geçmesi sonucunda yüzlerce şiddet olayı meydana gelmiş ve bu olaylarda öğrenciler hayatını kaybederken, bazı öğrenci ve öğretmenler de yaralanmıştır.  

Akkapı Şehit Kemal Yüzgeç İlköğretim Okulunda öğrenci olan iki kardeş sırf portakal ağcından portakal kopardıkları için yine Necdet Kahraman ilköğretim okulunda bir öğrenci ve bekçinin bıçak ile müdahalesi sonucu bir öğrencimiz yaşamını yitiriyor diğer öğrenci ise ağır yaralı olarak hastaneye kaldırılmıştır. Piri Reis Anadolu lisesinde öğrenim gören bir öğrencimiz kendi evinde ailevi sorunlar nedeniyle intihar etmiş ve hayatını yitirmiştir.

Okullarda yaşanan şiddet olaylarının her geçen gün büyümesi, acil çözüm üretilmediği sürece olayların artarak devam edeceğinin işaretlerini vermektedir. İlköğretim okulları ve liselerde artan öğrenci kavgaları, bazı velilerin sorun çözmek adına okulu basmaları, öğretmen ve öğrencilere şiddet uygulanması gibi olaylar artık olağan hale gelmiştir.

 Bu durumun çeşitli nedenleri vardır. Özellikle son yıllarda toplumdaki gelir adaletsizliğinin ve yoksullaşma oranının artması; göç nedeniyle başta büyük kentler olmak üzere çeşitli yerleşim birimlerinde oluşan kontrolsüz yapılaşma ve yerel düzeyde kendi yönetim düzeneklerini oluşturan mafya benzeri grupların sayısındaki artış; işsizlik olgusu, gelecek kaygısı ve gençler arasında sisteme dönük güvenin aşınması; kültürel yozlaşma ve yabancılaşma; kalabalık sınıflar; yazılı basının ve görsel medyanın şiddet unsurları içeren programlarındaki artış, ilk akla gelen nedenlerdir.  Öncelikle kabul etmek gerekir ki okullarımızın bu duruma gelmesinde başta Milli Eğitim Bakanlığı olmak üzere tüm yetkililerin, hatta toplumun tüm kesimlerinin sorumluluğu vardır. Toplum olarak hayatımızın her aşamasında yer alan şiddet olgusu, sonunda eğitim yuvaları olan okullarımızı da kuşatmış ve ölümle sonuçlanan üzücü olayların yaşanmasına neden olmuştur. Son günlerde okullarda öğrenci ve öğretmenlerin maruz kaldıkları şiddet olaylarını geleceğe yönelik hem tehdit hem de önemli bir uyarı olarak değerlendirmek gerekir. Günümüzde öğrencilerin mafya dizileri, aksiyon, macera, gerilim, korku türünde filmleri izlemeyi tercih etmesi, yine internet kafeler de savaş ve dövüş oyunlarının gençler tarafından öncelikle tercih edilmesi anlamlıdır.  Türkiye’de okullarda şu anda tahmin edemeyeceğimiz oranda çeteleşme söz konusudur. Öğrenciler yaşadığı ekonomik ve sosyal sorunlardan kaynaklı hırçınlıklarını okul ortamında yarattıkları gruplaşmalar ile farklı alanlara yansıtma eğilimine girmektedir. Pek çok genç, sinema, TV gibi kitle iletişim araçlarından aldığı ve önüne sunulan dünyadan yaptığı çıkarımlarla kısa yoldan önemli biri olmak istemektedir. Sinema ve TV’lerdeki mafya ve çete içerikli filmlerin de etkisiyle okul ortamlarında yaygın olarak çeteleşme yaşanmakta, bu da yaşanan şiddet olaylarının ciddi boyutlara ulaşmasına neden olmaktadır.    Eğitim Sen olarak, okullarda yaşanan şiddet olaylarının önüne geçebilmek için, ilgili tüm kesimleri sorumlu davranmaya çağırıyoruz. Başta eğitim örgütleri olmak üzere öğrenci ve velilerle birlikte herkes, okullarda şiddeti azaltmak için üzerine düşen sorumluluğu yerine getirmeli ve acilen bir “kriz masası” oluşturulmalıdır. Bu noktada, şiddetin hiçbir biçiminin toplumda kabul görmediğinin vurgulanması önemlidir. Eğitim emekçilerinin, öğrencilerin ve velilerin arkalarında toplumun ve eğitim örgütlerinin desteğini hissetmeye ihtiyaçları vardır. Her okulun şiddetle mücadele etmek için alınması gereken somut önlemleri, ne yapılacağını ve nasıl önleneceğini gösteren bir eylem planı olmalıdır. 08.12.2010

Güven BOĞA

Eğitim Sen Adana Şube Başkanı