Çocuk işçiliğinin önüne geçmek için atılması gereken ilk adım eğitimin 4+4+4 olması değil,
zorunlu eğitimin 12 yıla çıkarılmasıdır.
Geçtiğimiz Mart ayında 13 yaşındaki Ahmet Yıldız, iş kazası sonucu yaşamını kaybetmişti. Normalde okulda olması gereken veya oynaması gereken yaşta olan Ahmet Yıldız’ın pres makinesine sıkışarak ölmesi bunun bir iş kazası değil bir cinayet olduğunun da açık göstergesidir.
İş kazasında hayatını kaybeden 13 yaşındaki Ahmet Yıldız için bilirkişi raporu da hazırlandı. Raporda işverenin hiçbir tedbir almadığı ve yüzde yüz kusurlu olduğu belirtildi.
Plastik fabrikasında enjeksiyon olarak tabir edilen pres makinesine sıkışarak can veren Yıldız’ın ikinci duruşması bugün Adana 6. Asliye Mahkemesinde görülecek. Bilirkişi raporu ise duruşmaya sunuldu. Raporda ağır ve tehlikeli işlerde çalıştırılacak işçilerin, işe alınmadan önce mesleki eğitime tabi tutulmaları zorunluluğuna dikkat çekiliyor. Ayrıca 3308 sayılı kanuna göre diploma, bitirme belgesi, kalfalık, ustalık belgesi, çalışabilir sağlık raporunun olması gerektiği vurgulanıyor.
Bilirkişi raporunda, zorunlu olmasına rağmen işyerinde, işe başlamadan önce iş güvenliği ve işçi sağlığı eğitiminin de yapılmadığı tespit edildi. Mahkemenin talebi doğrultusunda Yrd. Doç. Dr. Yük. Mak. Müh. Mehmet Zile tarafından hazırlanan bilirkişi raporunda şu tespitler yer aldı:
* Söz konusu işyerinin çalışma ortamı 4857 sayılı İş Kanununa göre uygun değil
* İşveren, Ahmet Yıldız’ı mesleki formasyonu olmadığı halde vasıfsız işçi olarak tehlikeli sınıftaki işte çalıştırdı.
* Tehlikeli işlerde çalışabilir raporu yoktu
* Koruyucu elbise kullandırmadan çalıştırılıyordu
* Çalışana iş güvenliği eğitimi verilmedi ve çalışanların karşı karşıya bulunduğu riskler belirlenmedi ve çalışanlar bu konuda bilgilendirilmedi
* Alınması gereken iş güvenliği tedbirleri alınmadı ve denetlenmedi
* Bu yüzden 4857 sayılı Kanun’un 77 ve 86 maddesi kişisel koruyucuların kullanımı yönetmeliği 5. ve 8. maddesi, tehlike sınıfları tebliği 22 ve 74 maddesi, Ağır işte çalışanların ve ağır işler tebliğinin 5. ve 6. maddesine göre yükümlülüklerini yerine getirmeyen işveren Ali Koç’un yüzde 100 oranında kusurlu olduğu anlaşılmaktadır.
İş güvenliği sıralamasında dünyada 80’inci sırada yer alan ülkemizde verilere göre her gün ortalama 172 iş kazası meydana gelirken, bu kazalarda her gün ortalama 4 işçi hayatını kaybediyor, 6 işçi de iş göremez hale geliyor. İstanbul İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Meclisi verilerine göre 2012 yılında en az 867 işçi hayatını kaybetti. İşçilerin 15’ini 14 yaş ve altı çocuk işçiler oluşturmaktadır.
Birleşmiş Milletler Çocuk Hakları Sözleşmesi’nin 1. maddesine göre 18 yaşının altındaki her birey çocuktur. Topluma göre çocuk ise henüz sosyal veya ekonomik bir sorumluluğu üzerine alacak düzeye gelmemiş, birilerine bağımlı olarak yaşayan bireydir. Birleşmiş Milletler Çocuk Hakları Bildirisi’nin 9. ilkesine göre; çocuklar her türlü istismar, ihmal ve sömürüye karşı korunmalı ve hiçbir şekilde ticaret konusu olmamalıdır. Çocuk uygun bir asgari yaştan önce çalıştırılmayacak, sağlığını ve eğitimini tehlikeye sokacak fiziksel, zihinsel ve ahlaki gelişmesini engelleyecek bir işe girmeye zorlanmayacak ve izin verilmeyecektir. Tüm bu uluslararası sözleşmelere rağmen kayıt dışı istihdam ve fason üretimin parça başı emek karşılığı uğruna çalıştırılan çocuklar işyerlerinde herhangi bir denetimin yapılmaması, ucuz iş gücü ve emek sömürüsü nedeniyle çocuk işçiler orta ve ağır sanayide dahi kullanılmaktadır.
1992'de Uluslararası Çalışma Örgütü'nün (İLO) dünyada çocuk işçiliğinin sona erdirilmesine yönelik dünyada altı ülkede başlattığı programı kabul eden ülkelerden biri de Türkiye'ydi. 1999'da kabul edilen İLO'nun dünyada çocuk işçiliğinin en kötü koşullarının ortadan kaldırılması için acil eylem planı adı altında 182 sayılı sözleşmesine Türkiye'de taraf oldu ve bu çerçevede de Türkiye'de 15 yaşından küçüklerin çalışması yasaklandı.
Tüm bunlara rağmen Türkiye'de en çok çocuk işçi, Diyarbakır, İstanbul, Adana, Mersin ve Antep'te var. Ülkemizde 960 bin civarında olduğunu kabul ettiğimiz çocuk işçilerin 630 bini mevsimlik tarım, küçük ve orta boy sanayi işletmeleri ve sokak işçiliği gibi bu ağır işlerde çalışıyor. Bu koşullarda da çocukların sakatlanma olasılıkları artıyor; çocuklar emek sömürüsüne kurban gidiyor. Neredeyse hepsi sigortasız çalıştırılıyor ve ucuz emek gücü olarak görülüyor. Bu da çocukların sömürü nesnesi olarak algılanmasına neden olurken bir yandan da onların sağlıksız ortamlarda çalışmasını, eğitim almamasını ve ciddi sağlık sorunlarıyla karşılaşmasını beraberinde getiriyor. Çocuklar fiziksel sağlık sorunlarının yanı sıra ruhsal sağlık sorunlarıyla da karşılaşıyorlar. Çocuklar risk grubudur ve yetişkinlere oranla daha kolay hasta olurlar. Daha ucuz emek, daha az beslenmeyi beraberinde getirir.
Çocuk işçiliğinin önüne geçmek için atılması gereken ilk adım eğitimin 4+4+4 olması değil zorunlu eğitimin 12 yıla çıkarılmasıdır. Bu durumda bir çocuk 18 yaşına gelene kadar zaten okula gideceği için otomatik olarak çalışan çocuk sayısı azalacaktır. Bu aşamada çocukları 4 ve 8. sınıf arasında meslek liselerine yönlendirecek bilimsel çalışmalar yapıldıktan sonra hangi çocukların hangi mesleklerde daha yetenekli olabileceği tespit edilebilir ve böylece çocuklar meslek sahibi yapılabilir.
Bu olan bitenler AKP’nin yasalarla açtığı yolda daha rahat ilerleyen, her türlü önlem ve denetleme yapılmayan vahşi kapitalizm ve sermayenin kar hırsının bir sonucudur. Bu ölümler tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de çocuk işçiliğinin doğal sonucudur. Ancak bu ölümler asla kaza veya kader değil, sermaye ve AKP’nin örgütlü bir biçimde işlediği cinayetlerdir. Saygılarımızla.
TÜRK-İŞ ADANA 4. BÖLGE, DİSK ADANA BÖLGE, KESK ADANA ŞUBELER PLATFORMU, ADANA-OSMANİYE TABİP ODASI, TMMOB ADANA İKK, ADANA HDK, İHD
BASINA VE KAMUOYUNA
Biz kadınlar, son otuz yıldır süren savaş ve çatışma ortamı ile devlet militarizmi ve şiddetinden en çok kadınların yara aldığını hep dile getirdik. Savaşın ve çatışma ortamının bitmesi, militarizm ve şiddetin ortadan kalkması için kadınlar olarak evlerde, işyerlerimizde, sokaklarda, örgütlerde, partilerde ve derneklerde büyük bir barış mücadelesi verdik. Bu büyük barış mücadelesi bugün yeni bir evreye girdi. Türkiye bir süredir yeni bir müzakere sürecine tanıklık ediyor. Ancak barış mücadelesinin içinde yer alan gruplar ve egemenler kadınların müzakere sürecinde politik bir özne olarak yıllardır biriktirdikleri deneyimleri göz ardı ediyorlar. Bu nedenle biz kadınlar müzakere sürecine müdahil olmanın yollarını aramak amacıyla bir araya geldik.
30 yıllık çatışmalar ve savaş toplumun her kesimini ağır bir şekilde etkiledi ama en çok biz kadınları etkiledi. Zorunlu göç sonucu köylerimizden, kentlerimizden koparılarak büyük kentlerin varoşlarında yoksulluk içinde yaşamaya mahkum edildik. Çukurova güneşinin altında sabahın kör karanlığından geç saatlerine kadar tarlalarda, bahçelerde, hiçbir güvencemiz olmadan, çok düşük ücretlerle çalıştırıldık. Tekstil atölyelerinde, tezgahlarda sömürüldük. Şiddeti en çıplak haliyle yaşadık, tacizin ve tecavüzün mağduru olduk. Çocuklarımızı, eşlerimizi, çatışmalarda faili meçhullerde yitirdik. Tüm bunlara rağmen 30 yıldır barış mücadelesinde aktif bir şekilde yer aldık.
Biz kadınlar barışın demokratik ve katılımcı inşası sürecinin için de en temel aktörlerden biri olmalıyız. Dünyada yaşanmış olan ve kimi zaman yap-boz tahtasına dönen barış görüşmeleri şu gerçeği göstermiştir.
Barış müzakerelerine kadınlar katılmazsa;
- Barış toplumsallaşmaz.
- Barış sürdürülebilir olamaz.
- Barış yerelleşemez.
- Savaş sırasında uğranmış kayıplar dikkate alınmaz ve telafi edilemez.
- Barış süreci şeffaf olamaz.
- Barış cinsiyete duyarlı olamaz.
- Toplumda eşitlik ve demokratikleşme sağlanamaz.
- Kadınlar yeniden eve dönmeye zorlanır.
- Barış zamanında militarizm kadınlara şiddete, baskıya dönüşür.
- Savaşın ne denli cinsiyetçi olduğu unutuluverir ve barış da cinsiyetçi olur.
- Barış dili gündelik hayatın parçası olmaz.
Biz kadınlar; uzun yıllardan beri etnik, dini ve sınıfsal farklarımızla beraber barış mücadelesi verdik. Savaş ve etkileri üzerine, savaşın sebepleri ve militarizmin tezahürleri üzerine düşündük, konuştuk. Dünyanın başka yerlerindeki diğer kadınlar gibi barışmak ve barışı sürdürebilmek üzerine deneyim ve birikim sağladık. Bundan böyle ise resmi taraf, gözlemci, arabulucu, danışman, yorumcu, tanık, vb rolleri üstlenerek barış müzakerelerine müdahil olmak için toplanacak ve örgütleneceğiz. Çünkü biliyoruz ki savaştan aldığımız yaraların yanı sıra yıllardır bu topraklarda barış için biriktirdiğimiz deneyimlerimiz var. Bu nedenle barışın egemenlerin elinde harcanmayacak kadar değerli ve anlamlı bir yol mücadelesi olduğunu biliyoruz ve bu süreçte tüm tarafları duyarlı ve sorumluluk sahibi olmaya çağırıyoruz.
SAVAŞA KARŞI SÖZ BARIŞIN OLSUN!
BARIŞ İÇİN ISRAR EDİYORUZ!
EM Jİ BO AŞTİYE Bİ ISRAR İN
YAŞASIN KADIN DAYANIŞMASI!
BİJİ YEKİTİYA JİYAN
ADANA BARIŞ İÇİN KADIN GİRİŞİMİ
Kamuoyu tarafından 4+4+4 olarak bilinen 6287 sayılı İlköğretim ve Eğitim Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun hakkında Anayasa Mahkemesi tarafından verilen red cevabının gerekçesini görmek içintıklayınız.
Kamu Personeli Danışma Kurulu‘nun 28 Mart 2013 tarihinde gerçekleştirdiği toplantıda ele alınan konuların değerlendirilmesine ilişkin 12 Nisan 2013 günü yapacağı ikinci toplantı öncesinde, Konfederasyonumuz KESK Merkez Yürütme Kurulu bir basın toplantısı düzenleyerek, AKP iktidarının 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu`nda yapmayı planladığı değişikliklere dair genel yaklaşımlarımızı kamuoyuyla paylaştı.
Basın açıklaması metni aşağıdadır:
Bildiğiniz gibi bugün saat 14.00`de Çalışma Bakanlığı`nda, Konfederasyonların ve yetkili sendikaların temsilcilerinin katılımı ile bir toplantı gerçekleştirilecek. Bugünkü toplantıda, eğer gündem yine son anda değişmezse!, 28 Mart`ta yapılan Kamu Personeli Danışma Kurulu toplantısında ele alınan konular değerlendirilecek. KESK olarak biz de toplantıya katılacak ve görüşlerimizi ayrıntılı olarak ifade edeceğiz. Ancak genel yaklaşımlarımızı ana hatlarıyla da olsa önce sizlerin aracılığı ile kamuoyu ile paylaşmanın daha doğru olacağı düşüncesinden hareketle bu basın toplantısını gerçekleştirmeye karar verdik. Öncelikle davetimize icap ederek toplantımıza katıldığınız için hepinize teşekkürlerimizi sunuyoruz.
Sadece 2,5 milyon kamu emekçisini ve ailelerini değil kamu hizmetinden yararlanan milyonlarca yurttaşı da doğrudan ilgilendiren temel konular masaya yatırılmaktadır. Kamu hizmetleri bir hak olmaktan çıkarılmakta, özelleştirilmekte ve siyasallaştırılmaktadır. Kamu emekçilerinin iş güvencesi yok edilmeye çalışılmakta; performansa dayalı ücretlendirme gibi uygulamalarla sömürüye daha açık alanlar yaratılmak istenmektedir.
Kamu hizmetlerinin bir hak olmaktan çıkarılıp paraya endekslendiği, eğitim ve sağlık hizmetleri başta olmak üzere tüm kamu hizmetlerinin ticarileştirildiği, son olarak elimizde avucumuzda kalan yüz küsur yıllık çınarların; PTT ve Demiryollarının bile özel sektöre peşkeş çekilmek istendiği bir sürecin içinden geçiyoruz.
10 yıllık iktidarı boyunca adım adım sermayenin lehine, emekçilerin aleyhine düzenlemeleri yapan, çalışma yaşamını güvencesizleştirerek tüm emekçilere 19.yy`ın kölelik koşullarını dayatan, sosyal devleti tasfiye ederek kamu hizmetlerini ticarileştiren AKP iktidarı, kamuda kadrolu istihdam azaltarak sözleşmeli, geçici, taşeron çalıştırma statülerinin katlayan, şimdide kamu emekçilerinin en temel kazanımları olan iş güvencesini ortadan kaldırmaya yönelik adımlar atmaya çalışmaktadır.
Büyüme rakamları ile övünen hükümetlerin bize yoksulluk sınırına uzak, açlık sınırına yakın maaşı fazla gördüğünü yaşayarak öğrendik. Ek ödemlerimizi maaşımıza yansıtmayarak emekliliğimizde bizi sefalete sürükleyenlerin kendilerine kıyak emeklilik zamları getiren düzenlemeleri apar topar yasalaştırdığına tanık olduk. Velhasıl kelam yaşadıklarımızdan bir değil çok şey öğrendik.
Hükümet üyelerince aylardır yapılan açıklamalarla kamuoyu gündemine taşınmaya çalışılan tartışmanın bizce esası budur. Yandaş medyası aracılığıyla kamu emekçileriyle dalga geçer gibi "memura müjde" manşetleriyle duyurulması planın ne kadar sinsice olduğunun açık bir göstergesidir.
Antidemokratik, piyasacı ve kamu emekçilerinin iş güvencesinin zaten sınırlı düzeye indirildiği kamu personel rejiminin bir bütün olarak yenilenmesi elbette ihtiyaçtır. Ancak, önemli olan kamu personel rejiminin ve buna bağlı olarak 657 sayılı DMK`nın kimin çıkarlarına uygun biçimde düzenleyeceğine yönelik tercihtir. Yukarıda tamamında ifade ettiğimiz gibi tüm siyasal tercihlerini sermayeden ve egemenlerden yana kullanan AKP iktidarından emekçiler ve halk lehine bir kamu personel rejimi değişikliği yapmasını beklemiyoruz.
Başta, ILO sözleşmeleri olmak üzere uluslararası sözleşmelerin açıkça ihlal edildiği, grev hakkının yasal teminat altına alınmadığı bir ülkenin kamu emekçileri sendikal hareketinin öncüsü olarak, iş güvencemizi tehdit eden hiçbir gelişme karşısında sessiz kalmayacağımızı defalarca ifade ettik.
Bugün yapılacak olan toplantıya da,
1- İş güvencemiz ve performansa dayalı ücretlendirme başta olmak üzere kamu emekçilerinin temel kazanımlarını ortadan kaldırmaya yönelik hiçbir girişimin içinde olmayacağımızı
2- Personel dağılımdaki dengesizliğin, rotasyonla değil- başta sağlıkta 100 binden ve eğitimde 200 binden fazla olan personel açığının giderilmesi ve özendirme yoluyla giderilebileceğini ifade etmeye gideceğiz.
Buradan sizlerin aracılığıyla hükümeti bir kez daha uyarıyoruz;
Bu konuda en küçük bir ısrar gördüğümüzde, KESK olarak üretimden gelen gücümüzü greve çıkarak kullanacağımızdan, her türlü eylem ve etkinliklerle mücadeleyi yükselteceğimizden hiç kimsenin kuşkusu olmasın.
Aralarında Genel Sekreterimiz Mehmet Bozgeyik ve Merkez Kadın Sekreterimiz Sakine Esen Yılmaz`ın da bulunduğu 22`si tutuklu, aralarında Konfederasyonumuz KESK Genel Başkanı Lami Özgen`in de bulunduğu 50`si tutuksuz toplam 72 KESK`li yönetici ve üyemizin yargılandığı davanın Ankara 13. Ağır Ceza Mahkemesi`nde görülen ilk duruşması dün akşam saatlerinde sona erdi. Yaklaşık 10 aydır tutuklu bulunan 22 yönetici ve üyemizin tahliyesine karar veren mahkeme heyeti bir sonraki duruşmanın tarihini 8 Temmuz 2013 olarak açıkladı.
Diğer taraftan Adana‘da, aralarında KESK Genel Meclis Üyesi Sinan Muşlu‘nunun da yer aldığı 4‘ü tutuklu, 1‘i tutuksuz 5 yönetici ve üyemizin yargılandığı davanın duruşması 15 Nisan 2013 Pazartesi gününe ertelendi.
Eğitim Sen olarak, özgürlüğüne kavuşan arkadaşlarımıza ve başta aileleri olmak üzere tüm yakınlarına geçmiş olsun dileklerimizi iletiyor, tutuklu tüm yönetici ve üyelerimiz serbest bırakılıncaya kadar mücadelemizi kararlılıkla sürdüreceğimizin altını bir kez daha çiziyoruz.
Hatırlanacağı üzere konfederasyonumuza yönelik operasyonlar kapsamında 25 Haziran 2012 tarihinde gerçekleştirilen operasyon sonucunda toplam 28 yönetici ve üyemiz tutuklanmıştı. 12 Şubat 2013 tarihinde açıklanan iddianameye itirazımız sonucu 15 Şubat 2013 tarihinde 6 yönetici ve üyemiz serbest bırakılmıştı. 22`si tutuklu 50`si tutuksuz toplam 72 KESK`linin ilk duruşmasının 10 Nisan 2013 Çarşamba günü yapılmasına karar verilmişti.
Dün Ankara 13. Ağır Ceza Mahkemesi`nde görülen davanın ilk duruşması öncesi yurdun dört bir tarafından Ankara`ya gelen KESK üyeleri, uluslararası konfederasyon-federasyon, siyasi parti, emek ve meslek örgütü temsilcileri Ankara Adliyesi önünde buluştu. Adliye önünde KESK Yürütme Kurulu adına yapılan basın açıklamasını okuyan KESK Genel Sekreteri İsmail Hakkı Tombul, "Bir taraftan ‘ileri demokrasi` nutukları atılırken diğer taraftan ülkemizin hızla tek adam diktasına doğru sürüklenmek istendiği çok hassas bir dönemden geçiyoruz. Sırtını 12 Eylül faşist askeri darbe anayasasına yaslayan AKP iktidarı, her geçen gün daha da otoriteleşen faşizan düzenine muhalefet eden herkesi ‘potansiyel terör suçlusu` olarak görüyor" diyerek bu çerçevede KESK`i bertaraf etmeyi hedefleyen operasyonlara hız verildiğini ifade etti. KESK yönetici ve üyelerinin Özel Yetkili- Ağır Ceza Mahkemelerinde yargılandığına dikkat çeken Tombul, "Çünkü Türkiye`de, kamu emekçileri sendikal hareketinin yapı taşı, fiili meşru mücadelenin açık adresi KESK`in üyesi olmak ağır bir suç olarak görülmektedir. Hukuktan tamamen yoksun olarak düzenlenen iddianamenin sahiplerine göre emeğin haklarının gasp edilmesine karşı sessiz kalmamanız ve üstelik bir de KESK üyesi olmanız "suçlu" ilan edilmenize, "terörist" damgası yemenize fazlasıyla yetmektedir" diye konuştu.
Tombul, yönetici ve üyelerimizin gözaltına alındığı, tutuklandığı operasyonların artmasının kaynağında kamu alanının tasfiye etmek isteyenlere karşı yıllardır sürdürdüğümüz mücadelenin olduğunu vurgulayarak "Kamu hizmetlerini piyasanın insafına terk ederek sadece kamu emekçilerini değil kamu hizmetlerinden yararlanan milyonlarca yurttaşın da haklarını gasp etmek isteyenler, amaçlarının önündeki en büyük engel olarak KESK`i görmektedir. Bunun içinde yönetici ve üyelerimiz nezdinde emek ve demokrasi mücadelemizi hedef alıyorlar. Gerisi laf-ı güzaftır" dedi.
KESK`i bertaraf etmenin aslında emek ve demokrasi mücadelesi veren yürüten milyonları bertaraf etmek demek olduğunu kaydeden Tombul, "Bu nedenle bugün sadece Türkiye`de değil tüm dünyada adaletten, hukuktan yana olanların gözü, kulağı bu duruşmada olacak. Çünkü bu dava ne sadece 10 ay sonra ilk duruşmalarına çıkacak olan arkadaşlarımızın ne de KESK`in davasıdır. Bu dava emekten, demokrasiden, barıştan yana olanların davasıdır. Ve emeğin, demokrasinin değerleri için mücadele edenler birkaç duruşma kaybetse bile son celsede yenildiklerini, teslim alındıklarını tarih yazmamıştır" diye konuştu.
Konuşmasının sonunda tutuklu KESK`lilere seslenen Tobul,, "Bilin ki, KESK`in onurlu mücadelesi tüm baskılara rağmen sürüyor. Bilin ki, KESK, Faşizme karşı demokrasi, Emperyalizme karşı bağımsızlık, Savaşa karşı barış, Baskılara karşı özgürlük, Irkçılığa ve şovenizme karşı emeğin birliği ve halkların kardeşliği mücadelesini sürdürüyor. Sürdürecek" dedi.
KESK Genel Sekreteri İsmail Hakkı Tombul`un ardından, söz alan uluslararası konfederasyon ve sendika temsilcileri; ITUC İnsan hakları Departmanından Frank Williams, Almanya Eğitim Sendikası (GEW) Genel Başkanı Ulrich Thön, Danimarka Öğretmenler Sendikası (DLF) temsilcisi Dorte Lange, Almanya İşçi Sendikası (Ver.Di) temsilcisi Rolf Wiegand, Uluslar arası Kamu Hizmetleri Konfederasyonu (PSI) temsilcisi Jasper Goss, Fransa Öğretmenler Sendikası (SNES) temsilcisi Roger Ferrari, İngiltere Öğretmenler Sendikası (NASUWT) temsilcisi Abdullah Muhsin, Yunanistan Ortaöğretim Çalışanları Federasyonu (OLME) temsilcisi Michail Vasileiadis, Kıbrıs Türk Öğretmenler Sendikası (KTÖS) temsilcisi Güven Varoğlu, Kıbrıs Türk Orta Eğitim Öğretmenler Sendikası (KTOEÖS) temsilcisi Vedat Tek, Yunanistan İlkokul Öğretmenleri Sendikası (DOE) temsilcisi John Canagnostaras, Fransa Sendika Birliği Dayanışması Sağlık Tehlikede Kollektifi (SUD – Solidaries) temsilcileri Vladimir Nietdu ve Tufan Akis, Tunus Genel İşçi Sendikaları (UGTT) temsilcisi Samir Bouraouı KESK`e yönelik baskıları kınayarak dayanışma mesajlarını iletiler.
Konuşmalardan sonra Adliye önünde toplananlar "Zafer Direnen Emekçinin Olacak – Direne Direne Kazanacağız – Baskılar Bizi Yıldıramaz" sloganları ile yargılanan arkadaşlarına desteklerini sürdürdü.
Akşam saat 20.30 civarında açıklanan mahkeme kararını coşkuyla karşılayan KESK`liler tahliye edilenleri cezaevi önünde karşılamak için Sincan F Tipi Cezaevi`ne hareket etti.
Sağlıkta Dönüşüm Programı” ve “Kamu Hastane Birlikleri “uygulamaları ile iş yükleri katlanan, hemen her gün şiddete maruz kalan sağlık çalışanları 17 Nisan 2013 Çarşamba günü tüm yurtta grev yapacak.
Önceki gün Dokuz Eylül Üniversitesi hastanesi önünde bir araya gelen sağlık çalışanları yaptıkları basın açıklaması ile 17 Nisan 2012’de Gaziantep’te bir hasta yakınının saldırısı sonucu hayatını kaybeden Dr. Ersin Arslan’ın ölüm yıl dönümünde “Böyle Sağlık Sistemi Olmaz/Sağlıkta Şiddet Sona ERSİN! “ temasıyla tüm yurtta bir günlük grev yapacaklarını ilan ettiler.
Sağlık ve Sosyal Hizmet Emekçileri Sendikası (SES), Türk Tabipleri Birliği (TTB), Devrimci Sağlık İşçileri Sendikası (DEV SAĞLIK İŞ), Türk Diş hekimleri Birliği (TDB), Türk Hemşireler Derneği (THD), Türk Ebeler Derneği, Tüm Radyoloji Teknisyenleri/Teknikerleri Derneği(TÜM RAD DER), Türk Medikal Radyoteknoloji Teknisyenleri Derneği (TMRT DER), Sosyal Hizmet Uzmanları Derneği (SHUD), Türk Psikologlar Derneği, Sağlık Çalışanlarının Sözü Sendikası (SÖZSEN) ve Sağlık Hizmetleri Sınıfı Çalışanları Derneği üyesi sağlık çalışanları adına yapılan ortak basın açıklamasını okuyan SES İzmir Şube Başkanı Dr. Veli Atanur, “Sağlıkta Dönüşüm Programı” ve “Kamu Hastane Birlikleri “uygulamalarının sağlık emekçilerini gittikçe artan bir iş yükü ve angarya ile karşı karşıya bıraktığını vurguladı.
Sağlık çalışanlarının artan iş yüküne rağmen ödeme güvencesini tamamen yitirmiş performans uygulamasına tabi tutulduğunu ifade eden Atanur, Birlik Hastaneleri arasında dama taşı gibi dolaştırılan sağlık çalışanlarının işyeri güvencesinin tamamen ortadan kaldırıldığına dikkat çekti. Sağlık çalışanlarının 7/24 esnek, kuralsız ve baskı altında çalıştırılmaları yetmiyormuş gibi gittikçe artan şiddetin hedefi haline getirildiğini ifade eden Atanur, “sağlık çalışanlarına yönelik şiddeti kışkırtan uygulamalar; sağlık hizmetine ulaşmak için her kademede ödenen katkı-katılım payı ve ilave ücretler giderek artıyor. Sağlık çalışanlarını itibarsızlaştırma ve şiddeti kışkırtan üslup değişmedi. Şiddeti engellemek adına hiçbir adım atılmıyor” diye konuştu.
Atanur, sağlık çalışanlarına yönelik artan şiddetin sağlık hizmeti verilmesini kesintiye uğrattığını ve tüm sağlık çalışanlarının gelecek ile ilgili beklentilerini azaltarak, çalışma isteğini yok ettiğini kaydederek “Sağlıkta artan şiddeti araştırmak ve önlemek için kurulan TBMM Sağlıkta Şiddeti Araştırma Komisyonu henüz raporunu bile açıklayamamış durumda olup bu gelişmelere seyirci kalmaktadır” dedi.
Sağlık alanındaki emek ve meslek örgütleri 14 Mart’ta taleplerini Sağlık Bakanlığı’na iletmiş ancak bu konuda da herhangi bir gelişme sağlanamadığını ifade eden Atanur, “ 17 Nisan 2013 Çarşamba günü Türkiye’nin her köşesinde, her hastane ve sağlık biriminde tüm sağlık çalışanları artan şiddeti ve alınmayan önlemleri protesto etmek üzere seslerini yükseltecek. Şiddete neden olan Sağlıkta Dönüşüm Programı’na karşı mücadele kararlılığını gösterecek. Dr. Ersin Arslan’n ölümü ve artan sağlıkta şiddet ile ilgili anma ve toplantılar yaparak hizmet veremeyecektir” diye konuştu.
Atanur, sağlık çalışanlarının mücadelesinin 17 Nisan grevi ile sınırlı kalmayacağını vurguladığı konuşmasını “Taleplerimizle ilgili mücadele daha kararlı ve daha etkin biçimde, 17 Nisan 2013 sonrasında da sürdürülecektir. 17 Nisan 2013 günü, başta sağlık çalışanları olmak üzere, tüm çalışanları ve halkımızı yanımızda olmaya çağırıyoruz” diyerek tamamladı.
Basın açıklaması eyleminde konuşan SES Genel Başkanı Dr. Çetin Erdolu, sağlık çalışanlarına yönelik şiddetin kaynağında sağılığı piyasalaştıran sistem olduğunu vurguladı. Hiç dinlenmeden 50-60 saat mesai yapan sağlık emekçilerinin onlarca sorunla boğuşurken bir de şiddete maruz kalmalarının kabul edilemez olduğunu ifade eden Erdolu, tüm sağlık personelini 17 Nisan’da yapılacak olan greve katılmaya davet etti.
TTB Genel Başkanı Özdemir Aktan da, 17 Nisan grevinin hekime yönelik şiddete karşı mücadelenin başlangıç tarihi olacağını söyleyerek, kazanacaklarına inandığını belirtti.
Ardından İzmir Tabip Odası Şube Sekreteri Mete GÜZELANT ve Aile Hekimleri Derneği adına konuşmalar yapıldı. Eyleme CHP İzmir Milletvekili Alaattin YÜKSEL'de destek verdi ve sağlık emekçilerine yapılan şiddeti kınadı. Son olarak KESK İzmir Şubeler Platformu dönem yürütmesi Eğitim Sen 1 nolu şube başkanı Abdullah TUNALI " Sağlıkta piyasalaşmanın ve artan şiddetin karşısında durmak gerektiğini ve hem sağlık alanında yaşanan piyasalaşmaya ve şiddete karşı hem de 17 Nisan'da yapılacak Greve KESK bütünlüğü içerisinde hareket edeceklerini söyledi.
Bilindiği gibi; Çorum Valiliği ve İl Milli Eğitim Müdürlüğü 30.01.2013 tarihinde 85 öğretmenimizi norm fazlası gerekçesi ile yarıyıl tatilinde "res`en atama" adı altında sürgün etmişti.
Eğitim Sen Çorum Şubesi olarak, Valilik ve İl Milli Eğitim Müdürlüğü ile yaptığımız görüşmelerde kendilerine " resen atama altında yapacağınız sürgün kararının yanlış ve anayasaya aykırı" olduğunu belirtmiştik. Öğretmenlerimizin, sınıfları ve öğrencileri olduğu halde bir anda okullarından, ailelerinden, yaşam alanlarından sökülüp atılmalarının bir "hukuksuzluk vesikası" olacağını, res`en atama adı altında yapılacak sürgünleri asla kabul etmeyeceğimizi açıklamıştık.
11 Şubat 2013 tarihinde Eğitim Sen olarak "haksız ve hukuksuz uygulamanın" ortadan kaldırılması için Çorum İdare Mahkemesine üyelerimiz adına dava açmış ve "öğretmenlerimiz kurbanlık koyun değil" demiştik.
Bil
Yanlış Hesap Yargıdan Döndü
Çorum İl Milli Eğitim Müdürlüğü taleplerimizi her defasında görmezden gelerek kendi bildiğini uygulama yoluna başvurmuştu. Norm fazlası olarak belirlenen öğretmenlerimizin özür durumları dikkate alınmadan yapılan res`en atamalarına ilişkin açmış olduğumuz davalar sonuçlanmış ve Çorum İdare Mahkemesi, İl Milli Eğitim Müdürlüğüne hukukun üstünlüğünü tekrar hatırlatmıştır.
Milli Eğitim Müdürlüğüne Hukuk Dersi Verildi!
Mahkeme karar metninde " Anayasanın 20/1. Maddesinde "Herkes özel hayatına ve aile hayatına saygı gösterilmesini isteme hakkına sahiptir." hükmüne 41. maddesinde; "Aile, Türk toplumunun temelidir ve eşler arasında eşitliğe dayanır. Devlet, ailenin huzur ve refahı ile özellikle ananın ve çocukların korunması ve aile planlamasının öğretimi ile uygulanmasını sağlamak için gerekli tedbirleri alır, teşkilatı kurar." Hükmüne, 90. Maddesinin son fıkrasında ise; "usulüne göre yürürlüğe konulmuş milletler arası anlaşmalar kanun hükmündedir." Hükmüne yer verilmiştir.
Bunun yanında Türkiye tarafından 18.05.1954 tarihinde Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi imzalanmış, bu tarihten itibaren adı geçen sözleşme iç hukukumuzun bir parçası halini almıştır. Anılan Sözleşmenin 8. maddesinde de; 1- Herkes özel hayatına, aile hayatına, konutuna ve haberleşmesine saygı gösterilmesi hakkına sahiptir. 2- Bu hakkın kullanılmasına bir kamu otoritesinin müdahalesi, ancak ulusal güvenlik, kamu ehliyeti, ülkenin ekonomik refahı, dirlik ve düzenin korunması, suç işlenmesinin önlenmesi, sağlığın ve ahlakın veya başkalarının hak ve özgürlüklerinin korunması için, demokratik bir toplumda zorunlu olan ölçüde ve yasayla öngörülmüş olmak koşuluyla söz konusu olabilir" hükmüne yer verilmiştir.
Diğer yandan, 657 sayılı Devlet Memurları Kanunun 72. Maddesinde " Yeniden veya yer değiştirme suretiyle yapılacak atamalarda; aile birimini muhafaza etmek bakımından
kurumlar arasında gerekli koordinasyon sağlanarak memur olan diğer eşinde isteği halinde ataması, atamaya tabi tutulan memurun atandığı yere 74 ve 76`ncı maddelerde belirtilen
esaslar çerçevesinde yapılır" hükümlerine vurgu yapılıp Milli Eğitim Bakanlığı Atama ve Yer değiştirme Yönetmeliğinin 41. Maddesine göre yapılacak atamalarda özür durumları ve tercihlerin de dikkate alınması gerektiği ifade edilmiş olup dava konusu işlemlerin yürütmesini durdurmuştur.
Res`en Atama Sistemi Artık Çökmüştür!
Çorum Milli Eğitim Müdürlüğünün öğretmenlerin aile bütünlüğü, huzur ve mutluluğunu bozacak her türlü işlemin hukuksuz olduğu Çorum İdare Mahkemesi tarafından ispat edilmiştir. Bu anlamda Çorum Milli Eğitim Müdürlüğü`nün hukuksuz ve haksız şekilde yapmış olduğu tüm res`en atamaları geri çekmek durumundadır. Çünkü Res`en atama sistemi mahkeme kararları ile çökertilerek işlemez hale gelmiştir.
Eğitim Sen olarak; haksızlık ve hukuksuzluğun her zaman karşısında, üyelerimizin yanında olacağımız bilinmelidir. Çünkü biz, "bir ülkenin en büyük hazinesinin adalet olduğuna" inanıyoruz. 02.04.2013
Mehmet ÖZTÜRK
Eğitim Sen Çorum Şube Yürütme Kurulu ad.
Başkan
Örnek karar görmek için tıklayınız 1.
Emeği yok sayılanlar, daha çok çalışıp daha az kazananlar, namus bahanesiyle katledilenler, fabrikalarda diri diri yakılanlar, üç kuruş için kamyon kasalarında tarlalara taşınanlar, tecavüze, tacize uğrayıp, susmaya mahkûm edilenler, dili, kimliği ve siyasi iradesi yok sayılanlar, Türk, Kürt, Arap, Ermeni, Çerkez kadınlar, MERHABA!
1857’de New York’lu kadınların yaktığı meşaleyi kıtadan kıtaya, ülkeden ülkeye, fabrikadan fabrikaya taşıyarak büyüttüğümüz özgürlük çığlığımızla, “Geceler de bizim sokaklar da” şiarımızla bir 8 Mart gecesinde daha bir aradayız.
Bugün hala töre ve namus cinayetlerine kurban gidiyor, intihara zorlanıyor, tacize uğruyor, ayrımcılıkla yüz yüze geliyoruz. Bu yıl da tecavüze uğramak, beyaz pantolon giymek, kapıyı geç açmak katledilme nedenlerimiz oldu. Devletin yargısı, yine ölümü hak ettiğimize karar verdi, haksız tahrik indirimlerini kolayca uyguladı.
Kadına yönelik cinsel taciz ve tecavüz olayları son 5 yılda yüzde 30 arttı. Tecavüzcüler kolluk, devlet, yargı mekanizmaları ile korunmaya devam etti. Adli Tıp işkencesi bu yıl da artarak sürdü.
Bu yıl da Başbakan ve hükümetin eli ile bedenimiz üzerinde egemenlik kurma çalışmaları devam etti. Kürtaj ve sezaryen tartışmaları neticesinde ölümler yaşandı AKP iktidarı "güçlü aile"yi "aile arabuluculuğu" denilen bir uygulamayla garanti altına almaya çalışırken boşanmak isteyen kadına kocası, ailesi, sosyal çevresi tarafından yapılan toplumsal baskıyı bu kez devlet eliyle kurumsallaştırarak yapmaya başladı. Yeter ki biz hapishaneleşen evlerimizde kalalım, yeter ki kuluçkalarımızın üzerinden hiç ayrılmayalım, sürekli sağlıklı, gürbüz yeni çocuklar verelim ki, onlar bir an önce işçi sınıfının üyesi olsunlar yaşamlarının bir döneminde ya da tam zamanlı asker olsunlar.
40 yıla yakın süredir yürütülen kirli savaşın sonuçlarından en çok biz kadınlar etkilendik. Barış talebiyle sokağa çıkan kadın ve çocuklar kurşunlandı, işkenceye maruz kaldı, tutuklandı. Özel görevli mahkemeler Başbakandan aldıkları talimatlarla özel görevlerini yerine getirmeye devam ettiler. KCK operasyonu kapsamında BDP yöneticilerinin, yazarların, aydınların, profesörlerin, avukatların, belediye başkanlarının ve sendikacıların da içinde olduğu binlerce kişi tutuklandı. Artık yeter diyoruz. Müzakere sürecinin şeffaf bir biçimde yürütülmesini, operasyonların durdurulmasını, basın, düşünce ve örgütlenme özgürlüğü önündeki tüm engellerin kaldırılmasını, tüm KCK tutukluları ve siyasi tutukluların serbest bırakılmasını, özel yetkili mahkemeler ve Terörle Mücadele Yasası’nın kaldırılmasını istiyoruz.
AKP Hükümeti cinsiyetçi istihdam politikalarıyla biz kadınlara esnek ve kuralsız çalışmayı, yoksulluk ve kölelik koşullarını dayatıyor. Kadınların ev içindeki emeğini yok sayan ve kadını değil aileyi merkezine alan sosyal güvenlik politikalarına karşı mücadeleye devam ediyoruz.
Biz kadınlar bugüne kadar mahrum edildiğimiz her şeyi istiyoruz!
ü Kadın katliamlarına, kadın cinayetlerinde tahrik indirimi uygulamasına son!
ü Tacize, tecavüze, mobinge, mağdurların yargı eliyle defalarca mağdur edilmesine, Adli Tıp işkencesine son!
ü Her ile kadın kurumlarının kontrolünde kadın dayanışma evleri
ü Kadın bedeni üzerindeki tüm söz ve karar hakkı kadınlara, siyasi iktidar elini bendimizden çek
ü Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı değil KADIN VE EŞİTLİK BAKANLIĞI
ü Mutsuzsak, idare etmiyoruz; yeniden denemiyoruz. "Aile ombudsmanlığı" adı altında boşanmak isteyen kadına devlet eliyle uygulanan baskıya SON !
ü Güvenliğimiz için iyi aydınlatılmış sokaklar
ü Merkezi çamaşırhane, yemekhane ve bakım evleriyle ev içi emeğin toplumsallaştırılması!
ü İsteyen her kadına iş, işyerlerine kreş
ü Bölgede, ülkede, dünyada SAVAŞA HAYIR
ü Operasyonlar durdurulsun, Kürt sorununda barışçıl, demokratik, eşit haklar temelinde çözüm sağlansın.
ü Siyasi nedenlerle tutuklanan kadınlara ÖZGÜRLÜK!
ü Gözaltında ve cezaevlerinde yaşanan hak ihlallerine son!
ü Sendikalaşma ve örgütlenme özgürlüğünün önündeki her türlü yasal ve fiili engeller kaldırılsın
ü Cinsiyet eşitlikçi, özgürlükçü ve demokratik bir Anayasa
ü LGBTT hakları anayasal güvence altına alınsın
ü Bölge halkların kendi kaderini tayin hakkına saygı
ü Tüm yabancı üs ve tesisler kapatılsın, tüm füze, rampa ve patriotlar sökülsün
ü Eğitimde ve kamusal alanda ANADİL hakkı
ü 4+4+4 eğitim sistemi kaldırılsın
ü Nitelikli ve parasız sağlık, eğitim, ulaşım, insanca çalışma koşulları barınma hakkı
ü Kadınlar için erken emeklilik
ü Eşit işe eşit ve insanca yaşamaya yetecek ücret
ü 8 Mart yasal, ücretli izin sayılsın
ü Esnek-güvencesiz-kayıt dışı ve taşeron çalıştırılmaya son!
Biz kadınlar bedenimize, emeğimize ve kimliğimize yönelik her türlü ayrımcılığa ve şiddete karşı mücadeleye devam edeceğiz. Özgürlük tutkumuzla her günü 8 Mart’a çevirmeye kararlıyız. Kapitalizme ve erkek egemenliğine karşı; cinsiyetçiliğin, şiddetin, sömürünün, tacizin, tecavüzün tüm izlerini yeryüzünden silmek için tüm kadınları mücadeleye çağırıyoruz. YAŞASIN KADIN DAYANIŞMASI, YAŞASIN ÖRGÜTLÜ MÜCADELEMİZ!
ADANA KADIN PLATFORMU
Basına ve Kamuoyuna
1857 yılında New York’lu 40 bin dokuma işçisi kadının çalışma saatlerinin azaltılması ve daha iyi çalışma koşulları için eşit işe eşit ücret talebiyle başlattığı mücadele sermaye tarafından 129 kadın katledilerek bastırıldı. İşte bu mücadelenin bir eseri olarak günümüze miras kalan 8 Mart'ı her yıl daha güçlü, daha örgütlü olarak kutluyoruz.
Ülkemizde, 30 yılı aşkın süredir yürütülen kirli savaştan en çok zarar gören biz kadınlar olduk. Sözde demokrasiden dem vuran AKP hükümeti, yıllardır yürüttüğü politikayla bu kirli savaşta ısrar etmektedir. Özel görevli mahkemeler, özel görevli savcılar ve hakimler, Başbakandan aldıkları talimatlarla özel görevlerini yerine getirmeye devam ediyorlar. Binlerce BDP yöneticisini KCK operasyonu kapsamında gözaltına alan ve tutuklayan hükümet, yazarların, aydınların, profesörlerin, avukatların, belediye başkanlarının ve sendikacıların da içinde olduğu binlerce insanı cezaevine göndermiştir.
AKP Hükümeti askeri faşist dönemlerden ayırt edilemeyecek operasyonlara imza atmaktadır. Başbakan konuştukça, BDP ve demokrasi güçleri hedef gösterildikçe, savcılar ve mahkemeler harekete geçmekte, yeni operasyon, gözaltı ve tutuklamalar birbirini izlemektedir. Nazi Almanyasını, Musolini İtalyasını hatırlatan bir süreç adım adım örülmektedir.
Kapitalist erkek egemen sisteme karşı başka bir dünyayı savunan, sosyalizmi, halkların kardeşliğini isteyen tüm kadınların politika yapma hakları ellerinden alınmaktadır. , Eğitim Sen Kadın sekreteri Sakine Esen yılmaz BDP milletvekili Selma ırmak, Avukat Betül Vangölü Kozağaçlı gibi onlarca kadın hapishanede tutulmaktadır. Siyasetçiler, kadınlar, gençler, gazeteciler, çocuklar; akademisyen, avukat, aydın ve yazarlarla doldurulan hapishaneler yasak ve baskıların, insanlık dışı uygulamaların üssü haline getirilmektedir.
Dışarıda baba evi ve kocaevi onların gücü yetmediğinde içeride devletin terbiye edici cezaevlerinde AKP’nin baskıcı politikalarına muhalefet eden, siyaset yapan tüm kadınlar tek tek sindirilmeye çalışılmaktadır Politik mücadele yürüten kadınlara yönelik saldırıların ardı arkası kesilmiyor. Gazeteci, sosyolog Pınar Selek’e ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası veriliyor. 8 yıldır cezaevinde tutulan Atılım Gazetesi yazı işleri müdürü ve deri işçisi Gülizar Erman’a ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası veriliyor. Bu da yetmezmiş gibi başbakan siyasi kadınları hedef gösteren açıklamalar yaparak gerçekleri tersyüz etmeye kamuoyunu yanıltmaya çalışıyor.
Kadın tutuklu ve hükümlülerin kalmakta olduğu bir çok cezaevinde mahkumlar kötü zaman zaman insanlık dışı koşullarda yaşamakta , Keyfi görüş yasakları uygulanmakta kadınlar ring araçlarında çok kötü koşullarda mahkemelerine götürülüp getirilmektedir. Üstelik her giriş çıkışta Xray cihazından geçirilen kadınlara, insanlık onuruna yakışmayacak arama biçimleri dayatılmaktadır.
Kadına yönelik şiddetin yüzde 1400 arttığı, günde 5 kadının öldürüldüğü, çalışan kadınların yarısından fazlasının kayıt dışı istihdam edildiği yüzlerce siyasetçi kadının cezaevlerine kapatıldığı bir ülkede ‘demokrasiden’ bahsetmek mümkün değildir, Bu nedenle başka ülkelere demokrasi dersi verileceğine demokrasinin önce ülkede başlatılması, arkadaşlarımızın serbest bırakılması, barış görüşmelerinin daha şeffaf bir zeminde gerçekleşmesi ve halkaların barış taleplerinin dikkate alınmasını, operasyonların durdurulmasını, basın, düşünce ve örgütlenme özgürlüğü önündeki tüm engeller kaldırılmasını, tüm KCK tutukluları ve siyasi tutukluların serbest bırakılmasını, özel yetkili mahkemeler ve Terörle Mücadele Yasası’nın kaldırılmasını istiyoruz.
Tutuklu bulunan tüm kadın arkadaşlarımızın 8 Mart’ını kutluyoruz. Dünya Kadınlarının Mücadele gününü kutlamak üzere tüm kadınları 8 Mart Cuma günü akşam saat 18.00’de 5 Ocak Meydanında buluşmaya davet ediyoruz. 04.03.2012
ADANA KADIN PLATFORMU
Esra Arslan Kösele
Eğitim Sen Adana Şube Kadın Sekreteri
Adana Kadın Platformu olarak Bu 8 Mart’ta da alanlardayız. Kadına yönelik şiddete, eşitsizliğe, taciz ve tecavüze, heteroseksizme, militarizme karşı seslerimizi birleştirerek alanlarda olacağız.
Bu 8 Mart’ta da dünyanın her yerinde kadınlar, eşitlik, adalet, özgürlük, emek, barış ve dayanışma için seslerini ve isyanlarını birleştiriyorlar.
Biz kadınlar hayatı kadınlardan yana değiştirmek, örgütlenmek için, tüm dünya kadınlarıyla birlikte 8 Mart haftasında sokaklarda olacağız.
Yoksulluğu, işsizliği, şiddetin her türlüsünü, savaşı, militarizmi en yoğun ve en ağır biçimiyle yaşayan kadınlar olarak sesimizi ve örgütlülüğümüzü büyüteceğiz.
Coğrafyamızda kadına yönelik şiddet, artarak devam ediyor. Aynı zamanda AKP Hükümeti tarafından her geçen gün şiddeti meşrulaştırma çabaları da artıyor. Başbakandan, Cumhurbaşkanına kadar erkek egemen dil ayrımcı ve cinsiyetçi politikalar üretmeye devam ediyor Ataerkil namus anlayışı kadınların kendi hayatları üzerinde söz söylemesine izin vermiyor. Toplumsal muhalefet güçlerine, sendikalara yönelik gözaltı, tutuklama saldırılarının ardı arkası gelmiyor. Cezaevinde kadınlar tecrit koşullarında yaşamak zorunda bırakılıyor. Kadına yönelik şiddetin en yoğun yaşandığı süreçlerden biri de hiç şüphe yok ki savaşlardır. Ülkemizdeki savaş yüzünden bu durum özelde Kürt kadınları, genelde tüm kadınlar için işkence, tecavüz, göç, yoksulluk anlamına gelmektedir. Yakın bir zamanda Paris’te üç siyasetçi Kürt kadının katledilmesi savaşın önce kadınları vurduğunu gösteren güncel bir örnektir.
Militarizm, ataerkil sistem, şovenizm, gericilik, neoliberal politikalar ve kriz süreci biz kadınların gündeminden ne yazık ki düşmüyor. Bu nedenle Adana Kadın Platformu olarak 8 Mart’ta tüm kadınları alanlara, sesini yükseltmeye çağırıyoruz.
MART ETKİNLİK PROGRAMI
8 MART MİTİNGİNE ÇAĞRI AMACI İLE STAND AÇILMASI VE EL İLANI DAĞITIMI
Tarih : 2 Mart 2013 Cumartesi
Saat : 15:00
Yer : İnönü Parkı
CEZAEVLERİNDEKİ KADIN ARKADAŞLARIMIZA KART GÖNDERME EYLEMİ
Tarih : 4 Mart 2013 Pazartesi
Saat : 12:00Toplanma
Yeri: BDP İl Binası Etkinlik Alanı
Merkez Postane
8 MART GECE EYLEMİ
Tarih : 8 Mart 2013 Cuma
Saat : 18:00Toplanma
Yeri : 5 Ocak Meydanı Etkinlik Alanı : Atatürk Parkı
MİTİNG
Tarih : 10 Mart 2013 Pazar
Saat : 12:30Toplanma
Yeri : Mimar Sinan Açıkhava Tiyatrosu Miting Alanı
Uğur Mumcu (İstasyon) Meydanı
Adana kadın platformu adına
Serpil Arslan
Dahası...
Bugün (14Şubat) Mülkiyeliler Birliğinde 25 Haziran 2012 tarihinde gözaltına alınan-tutuklanan yönetici ve üyelerimiz hakkındaki iddianameye ilişkin değerlendirmeyi ve sendikal duruşumuzu kamuoyu ile paylaşmak amacıyla sendika Genel Başkanlarımızın ve Yürütme Kurulu Üyelerimizin katılımıyla basın toplantısı yapıldı. Basın açıklamasını KESK Genel Başkan’ı Lami ÖZGEN okudu. Basın açıklaması metni aşağıdadır.
25 Haziran 2012 tarihinde yapılan operasyonla Konfederasyonumuzun Genel Başkan dahil 72 yöneticimiz ve üyemiz hakkındaki iddianame 28 Ocak 2013 tarihinde Ankara 13. Ağır Ceza Mahkemesine verilmiş, iddianame 12 Şubat 2013 günü kabul edilmiştir.
İddianamenin kabul kararıyla birlikte, basın ve yayın organlarında bir dizi haber yayımlandı, olumlu ve olumsuz değerlendirmelerde bulunuldu. Kuşkusuz bütün bunları ‘Basın Özgürlüğü’ kapsamında değerlendiriyoruz. Ancak suçlamanın muhatapları olarak, kamuoyunun doğru biçimde bilgilendirilmesi amacıyla açıklama yapmayı zorunlu bulduk. Açıklamamızda, her bir suçlamaya ayrı ayrı yanıt vermeyeceğiz. Bu konudaki bütün bilgi ve belgeleri, her bir suçlamayla ilgili yanıtları dava süreçlerinde paylaşacağız.
İddianamenin geneline ilişkin olarak;
1. Öncelikle şunu belirtmek isteriz. Yönetici ve üyelerimiz, 25 Haziran 2012 günü gözaltına alındıklarında, güvenlik görevlileri ve iddia makamı arkadaşlarımızı neyle suçladıysa, bugün de aynı suçlamalar yöneltilmiştir. Bunun üzerine hiçbir şey eklenmemiş, iddianamenin bu kadar süre geciktirilmesiyle, arkadaşlarımız 8 ay haksız yere tutuklu bırakılmıştır.
2. İddianamenin, hiçbir hukuk ilkesiyle bağdaştırılamayacak biçimde, büyük bir öfkeyle hazırlandığı ve böylece nesnellikten uzaklaşıldığı anlaşılmaktadır. İddia makamı, “şüphelilerin yargılamalarının tutuklu yapılması, hükümle birlikte tutukluluğun devamına karar verilmesini talep etmiştir. İddianamede, KESK Genel Başkanına yönelik ağır ithamlarda bulunulmuş, tutuksuz yargılanıyor olmasından duyulan rahatsızlık açıkça ve sıklıkla dile getirilmiştir. Bu ithamlar ve esas hakkındaki mütalaa ile talep edilebilecek isteklerin yer alması, öfke dışında, başka biçimde açıklanamaz.
3. İddia makamı bununla da yetinmemiş, bir adım daha ileri giderek, kendisini mahkemenin yerine koymuş ve hüküm kurmuştur. İddia makamının tutukluk konusundaki “… delil durumuna göre bu suçtan mahkumiyetleri kesinlik derecesinde kuvvetle muhtemel olan” biçimindeki değerlendirmesi de başka biçimde açıklanamaz. İddia makamı bu değerlendirmesiyle yargılamayı bitirmiş, yönetici ve üyelerimizi de mahkum etmiştir. Böylece masumiyet karinesi de bir biçimde, yok sayılmıştır.
Soruşturma aşamasında tüm deliler toplanmış olmasına rağmen savcılığın dava açmasıyla birlikte tutuklama talep etmesi ne kadar ağır bir önyargı içerisinde olduğunu göstermektedir. Bu mantık nedeniyle Türkiye’de uzun tutuklama sorun haline gelmiştir. Aynı mantık maalesef devam etmektedir. Tutuklu 28 arkadaşımızın dışındaki 44 arkadaşımızın hepsi görevlerinin başındadır ve hiçbir yere kaçmamıştır. Yönetici ve üyelerimizi kaçma şüphesi varmış gibi suçlayıp tutuklanmalarını istemek, önyargının bir başka örneğidir.
4. İddia makamı, sendika üye ve yöneticilerine yönelik ciddi ve haksız ithamlarda bulunmuştur. Yaşamları boyunca hiçbir şiddet eylemine karışmamış, bırakınız silahı, elma soymak için bile çakı taşımayan arkadaşlarımız, terör eylemcileri olarak yansıtılmıştır. İddianamenin sonuç bölümünde yer alan “Ülkemizde binlerce kez gerçekleşen terör eylemlerinin, kendilerini siyasi düşünce suçlusu gibi göstermeye çalışan kişilerin yardımıyla veya bizzat bu kişilerce işlenmiş olması (G. Antep’te 8 sivilin şehit edildiği bombalı saldırıda KCK üyesi bir Devlet memuru)” biçimindeki değerlendirmenin İçişleri eski Bakanı İdris Naim Şahin’ in “ tualle, resimle ve fırçayla terör yapıldığı” biçimindeki özlü yaklaşımıyla olan benzerliğini kamuoyunun takdirine bırakıyoruz.
5. Bu soruşturmayla sendika binalarımız didik didik aranmış, Ankara’da bulunan, neredeyse her sendika genel merkezi ve şubesine gizli kameralar yerleştirilmiş, konuşmalarımız dinlenmiş, sendikal hak ve özgürlüklerimiz ihlal edilmiştir. Genel Başkanın Genel Sekreter ve MYK üyeleriyle yaptığı telefon görüşmelerinin hangi örgütsel ilişkiye dayandığı sorgulanmaya çalışılmıştır. Buna yönelik değerlendirme ve eleştirilerimizi elbette mahkemede ayrıntılı olarak dile getireceğiz. Şunu belirtmekle yetinelim. Hepimiz, her yerde, gece ve gündüz izleniyoruz.
Dinleme ve izlemelerden çıkarılan tek sonuç, arkadaşlarımızın, kişisel ve grup olarak düşüncelerinin mahkûm edilmek istenmesidir. 1144 sayfadan oluşan iddianamenin neredeyse tamamı, sendikacıların katıldıkları toplantılarda dile getirdikleri iddia edilen konuşmalardan oluşmaktadır. Bunların ne kadarının gerçeği yansıttığını da elbette CD kayıtlarını inceledikten sonra değerlendireceğiz.
Hiç kuşku yok ki, arkadaşlarımızın sendikal bakış açılarına kimse katılmak veya desteklemek zorunda değildir. Bu düşüncelerini kabul etmeyebilir, reddedebilir veya eleştirebilir. Ancak düşünceleri nedeniyle sendikacı arkadaşlarımızın kriminalize edilmesi, 8 ay boyunca tutuklu bırakılması, kamuoyu önünde ve aleni biçimde gerçekleştirilen eylemlerimize katıldıkları halde, yasadışı iş ve eylemler gerçekleştiren kişiler gibi yansıtılmasını adalet ve hakkaniyetle bağdaştıramıyoruz.
6. İddianamede DEMEP adlı sendikal oluşum ile KCK arasında organik bağı gösteren somut hiçbir kanıt olmadığı ve gösterilmediği halde, savcılık kanaati uyarınca böyle bir ilişki varmış gibi davranılmış, arkadaşlarımızın yasa dışı silahlı örgüt üyeliğinden cezalandırılması istenmiştir.
Savcılığın iddianamedeki mantığına göre Kürt siyasal hareketi içerisinde konuşulan çeşitli kelimeleri ve kavramları kullanmak yasa dışı örgüt üyeliği için yeterli kabul edilmiştir. Böylece yönetici ve üyelerimiz düşüncelerini ifade etmeleri nedeniyle yasa dışı örgüt üyeliğinden suçlanmıştır. Kürt sendikacıların Kürt sorununa duyarlı olması, Kürt siyasal hareketinin kullandığı kelime ve kavramları kullanmaları suçlama konusu yapılamaz.
Şayet bu mantık geçerli kabul edilirse, en azından BDP’ ye oy veren 3 milyon seçmenin tamamının yasa dışı silahlı örgüt üyeliğinden yargılanması gerekmektedir. Bu durum başlı başına bir hukuksuzluktur. Bu iddianame mantığıyla, şiddete başvurmayan ve yasal sınırlar içinde mücadele yürütmek isteyen Kürtler nerede olursa olsun mahkûm edilmek istenmektedir.
Bu iddianamede hedef sendikacılar olmuştur. Başka iddianamelerde de Kürt siyasetçiler, avukatlar, gazeteciler, öğrenciler hedef olarak seçilmiştir.
7. İddianamede Kürt emekçilerin KESK ve KESK’e bağlı sendikalarda sendikal faaliyetlerde bulunmaları maksatlıymış gibi gösterilmiş, “yuvalanma” gibi hakaret içeren terimler kullanılmış, yasa dışı örgütle bağlantı kurulmaya çalışılmıştır. Bilindiği gibi Türkiye’de kamu emekçilerinin sendikal örgütlenmesi 1989 yılında başlamış ve KESK öncülüğünde devam etmiştir. Kamu emekçileri sendikal hareketi içerisinde Kürt emekçilerin en başından beri ve kendi kimlikleriyle yer alması bilinen bir gerçektir. KCK isimli yapılanma olmadan 15 yıl önce başlayan sendikal mücadele içerisindeki Kürt emekçilerin yerinin inkâr edilip, her şeyin KCK örgütlenmesi altına alınması sendikal mücadelemizin yok sayılması anlamına gelmektedir. Bu ülkede Kürt emekçileri de emek mücadelesi yürütmektedir. Mücadele içerisinde hak ettikleri sendikal görevleri de üstlenmeleri kadar doğal bir durum olamaz. KESK’in mücadele tarihinde hiç kimse kimliğinden dolayı ayrımcılığa uğramamış, ötekileştirilmemiştir. Savcılığın bu yaklaşımı ayrımcı ve ötekileştirici bir tutumdur. Kürtlerin emek mücadelesindeki yerlerinin ısrarla görülmek istenmemesi tipik bir ayrımcılık örneğidir.
8. Arkadaşlarımızın; 8 Ekim 2011 tarihinde “Eşit, Özgür, Demokratik bir Ülkede İnsanca Yaşam” başlıklı izinli mitingimize, 13 Şubat 2012 günü gözaltına alınarak tutuklanan kadın yönetici ve üyelerimizi desteklemek amacıyla gerçekleştirilen etkinliklere katılmaları, 4688 sayılı yasada yapılan tadilata karşı aldığımız tutum, kamuoyu tarafından 4+4+4 olarak bilinen eğitim yasasına yönelik yaptığımız eylem ve söylemler, 21 Aralık ve 23 Mayıs tarihinde yüz binlerce kamu emekçisinin katıldığı Grevlere katılmaları yasadışı örgütsel faaliyet olarak nitelendirilmiştir.
Konfederasyonumuz her türden baskı ve sindirme operasyonlarına rağmen bu ülkede insanca bir yaşam ve demokratik bir ülke mücadelesini kararlılıkla sürdürmeye devam edecektir. Kamu emekçilerinin, işçilerin ve tüm ezilenlerin sesi, yüreği ve vicdanı olmayı sürdürecektir. Hiçbir haklı gerekçeye dayanmayan mesnetsiz iddialarla arkadaşlarımızı yargılamaya çalışanlara karşı örgütlü gücümüzle ve dostlarımızın desteğiyle dava süreçlerinde en etkili cevabı vereceğimizden kimsenin hiçbir kuşkusu olmasın.
Yürütme Kurulu
Sendikamız Merkez Kadın Sekreterliği tarafından düzenlenen Kadın Eğitimciler Eğitimi`nin 5. evresi bugün başladı.
5. si düzenlenen Kadın Eğitimciler Eğitimi`nin ilk günü, Merkez Kadın Sekreterimiz Sakine Esen Yılmaz`ın açılış konuşmasıyla başlatıldı. Açılış konuşmasını okumak için tıklayınız.
Dr. Fevziye Sayılan ve sendika uzmanımız Handan Çağlayan`ın moderatörlüğünde seminer değerlendirmeleri, deneyim paylaşımları yapıldı. Üç günlük eğitimin sonucunda, 5 evrelik eğitimin sonucu olarak katılımcı kadın eğitimcilere sertifika verilecek.
Hrant Dink katledilişinin 6.yılında demokratik kitle örgütleri, sendikalar ve siyasi partilerin katılımıyla Adana’da anıldı. Katılımcılar adına Güven Boğa’nın okuduğu basın açıklamasında, çözümün halkların mücadele etmesiyle mümkün olacağı vurgulandı.
Açıklama şöyle: "HRANT DİNK, HER GÜN, HER HAKSIZLIKTA, HER BARIŞ VE ÖZGÜRLÜK ÇABASINDA YANI BAŞIMIZA KONAN BİR BARIŞ GÜVERCİNİ OLDU. UNUTMAYACAĞIZ, UNUTTURMAYACAĞIZ! Hrant Dink'in katledilişinin 6. yılındayız. Tetikçi yargılandı ancak, cinayet hala aydınlatılmadı, arkasındaki güçler hala açığa çıkarılmadı. Hükümet ve mahkemeler cinayetin arkasındaki güçleri açığa çıkarmamak için direnmeye, gerçekleri karartmak için kırk dereden su getirmeye devam ediyor. Önce “cinayetin arkasında örgüt yok” diyen şimdi, “örgütlü mü değil mi” tartışması sürdüren mahkemeler, gerçeği açığa çıkarmıyor.
Dönemin valisi ve bürokratları, kimi milletvekili olarak kimi başka yüksek mevkilere atanarak terfi edildi. 301. Maddeden Hrant Dink’e ceza veren davanın hâkimlerinden biri tüm haklı tepkilere karşın AKP’nin “Ombudsman”ı olarak atandı. Cinayetten önce kendilerini MİT mensubu olarak tanıtarak, İstanbul Valiliği’nde görüşme yapan ve Hrant’ı tehdit edenler hakkında herhangi bir soruşturma açılmadı. Suç duyuruları, dava başvuruları, cinayetin arkasındaki güçleri gösteren deliller ya yok sayıldı, ya da çarpıtıldı. Kovuşturmanın derinleştirilmesi her yönden engellendi. Adli bir cinayet derekesine indirgendi.
Balyoz, Ergenekon gibi davalarda ne Hrant cinayeti, ne Malatya Zirve katliamı, ne Rahip Santoro cinayeti ne de onca “faili meçhul” cinayet söz konusu edildi. Hrant Dink Cinayeti Aydınlatılıncaya Kadar “Bu Dava Burada Bitmez” Demeye Devam Edeceğiz Bu güne kadar “Bu dava burada bitmez” diyen Türkiye halkları, davayı kararlıca takip etmeye ve karanlık aydınlatılıncaya, Hrant Dink'in katilleri ve arkasındaki organizasyon tüm kollarıyla açığa çıkarılıncaya kadar takipçi olmaya devam edecektir. Hrant Dink, sadece ailesi, dostları ve Ermeniler için değil, insanlık için, barış ve kardeşlik için, özgürlük ve demokrasi için, tüm halklarımız için büyük bir kayıp oldu. O, tüm katliamlara, 1915’in büyük acılarına, sürgünlere, yıkımlara rağmen, halkların eşitliğine ve kardeşliğine inandı. Bir sosyalist olarak demokrasi ve özgürlük mücadelesine hayatını adadı. Her dilden ve her inançtan halklarımız Hrant'ın tutumunun sürdürücüsü olarak, ölümünden sonra, “Hepimiz Hrant'ız, hepimiz Ermeni'yiz” diyerek katili ve katilin arkasındaki güçleri, devletin ve Hükümetin tutumunu lanetlediler.
Yüreklerindeki Hrant sevgisini daha da büyüttüler. Hrant Dink, 19 Ocak 2007'den bu yana sadece ölüm yıldönümlerinde on binlerin sevgi seli içinde yaşatılmakla kalmadı, O, her gün, her haksızlıkta, her barış ve özgürlük çabasında yanı başımıza konan bir barış güvercini oldu. Bugün aile albümlerinde, evlerin odalarında, işyerlerinde, caddelerde, sokaklarda, yazılarda, kitaplarda, filmlerde, belgesellerde, müziklerde, ağıtlarda, resimlerde Hrant adı ve fotoğrafları zulme, şiddete ve katliamlara karşı bir mücadele simgesi olarak parlıyor. Ermeni halkıyla dayanışma, Ermenilere uygulana gelen ayrımcılığa ve zulme karşı mücadele ve dayanışma, daha da büyüyor.
O günden bu yana halklarımızın gösterdiği tutum, sadece tetikçinin değil, cinayetin arkasındaki güçlerin de ortaya çıkarılması isteğidir, Ermenilerin ve tüm halkların eşitliği ve özgürlüğü mücadelesidir. Dink Cinayetinin Arkasındaki Tüm Güçler Açığa Çıkarılsın; Yargılanıp, Cezalandırılsın! Dağıtılan her bildiride, yazılan yazıda, en küçük protesto yürüyüşünde, her işçi toplantısında, demokratik parti çalışmalarında “örgüt bulan” örgüt operasyonlarına ara vermeyen AKP Hükümeti ve mahkemeler, aradan 6 yıl geçmesine rağmen Dink davasında bir türlü örgüt bulamadı. Ancak tüm karartma, katliamın arkasındaki güçleri gizleme, bir tetikçi ve birkaç yardım ve yatakçı ile gerçeklerin üstünü örtme çabaları başarılı olamamışsa, bunun tek nedeni halklarımızın mücadelesidir. Bu mücadele sonuna kadar sürecektir. Buradan ilerleyerek, bir devlet organizasyonu olarak adım adım örülen cinayet tertibin açığa çıkarılması mücadelesini kararlıca sürdürmeye devam edeceğiz. Cinayetin arkasındaki tüm devlet organizasyonunun açığa çıkarılması için mücadeleyi daha da yükselteceğiz. Biliyoruz ki tek çözüm halkların mücadelesidir. Yaraları sağaltacak tek el de halklarımızın eli olacaktır. Saygılarımızla.
DİSK, KESK, TMMOB, ADANA TABİP ODASI, ÇHD, TİHV, İHD, PİR SULTAN ABDAL KÜLTÜR DERNEĞİ, ALEVİ KÜLTÜR DERNEKLERİ, TUNCELİLER DERNEĞİ, TUHAY-DER, ANADOLU DER, T.GERÇEĞİ, BDSP, D.HAREKAT, HALKEVLERİ, BDP, EMEP, ESP, TKP, ÖDP, SYK, YSGP, ADANA HALKLARIN DEMOKRATİK KONGRESİ"
EĞİTİM SEN
EĞİTİM ve BİLİM EMEKÇİLERİ SENDİKASI
TÜZÜĞÜ
Hakkımızda
Eğitim emekçilerinin İkinci Meşrutiyet döneminde Encümen-i Muallimin ile başlayan örgütlenme ve mücadeleleri, 1900‘lerin ilk çeyreğinde anti-emperyalist bir tutumla bağımsızlık mücadelesi doğrultusunda bir hat izlemiştir. Cumhuriyet ideolojisini yaygınlaştırma amacıyla, eğitimin yaygınlaştırılması çabalarının damgasını vurduğu 1930‘lu ve 1940‘lı yıllarda eğitim emekçileri, görece zayıf örgütlenmeleriyle, eğitim hakkının yaşama geçirilmesi ve halka ulaştırılmasında etkili olmuşlardır.
İlk kez 1950‘lerde Türkiye Öğretmen Dernekleri Milli Federasyonu (TÖDMF) ve Köy Öğretmen Dernekleri ile ulusal ölçekte yaygın bir örgütlenme yaratan eğitim emekçileri, 1965‘te Türkiye Öğretmenler Sendikası‘nı (TÖS) ve Türkiye İlkokul Öğretmenleri Sendikası‘nı (T.İLKSEN) kurarak sendikal form içinde örgütlenmişlerdir. Kendi sınıf kimliklerine ilişkin algılarında köklü bir dönüşüm yaşayan eğitim emekçileri, 1960‘ların sonlarında yükselişe geçen sınıf hareketinin de etkili bir bileşeni durumuna gelmiştir. TÖS‘ün gerçekleştirdiği Devrimci Eğitim Şûrası ile TÖS ile T.İLKSEN‘in Aralık 1969‘da gerçekleştirdiği Genel Öğretmen Boykotu, 12 Mart darbesine giden yolda önemli kilometre taşları olmuştur.
12 Mart 1971 tarihli askeri darbe sonrasında sendikal örgütlenme özgürlüğünden yoksun bırakılan eğitim emekçileri, aynı yıl kurdukları Tüm Öğretmenler Birleşme ve Dayanışma Derneği (TÖB-DER) ile bütün 70‘ler boyunca hem sınıf hareketinde, hem de anti-faşist mücadelede ön saflarda yerlerini almışlardır.
12 Eylül 1980 askeri darbesinin TÖB-DER‘i kapatarak yöneticilerini ve pek çok üyesini tutuklamasının yanı sıra öğretmenlere dernek kurma yasağı getirilmiş, böylece eğitim emekçileri örgütsüz bırakılmaya çalışılmıştır. Bu çağdışı yasağa karşı 1986 yılından başlayarak "abece Dergisi" etrafında ve 1988‘den itibaren "Eğitimciler Derneği" (EĞİT-DER) tarafından sürdürülen çalışmalar sonucunda eğitim emekçileri 28 Mayıs 1990‘da Eğitim İşkolu Kamu Görevlileri Sendikası‘nı (EĞİTİM-İŞ) ve 13 Kasım 1990‘da ise Eğitim ve Bilim Emekçileri Sendikası‘nı (EĞİT-SEN) kurmuşlardır. Eğitim emekçilerinin meşru haklarını kullanarak örgütledikleri ve diğer kamu emekçilerine de umut veren, yol gösteren sendikaları çeşitli yasal ve fiili engellemelere, baskılara karşın hızla kitleselleşmiş ve on binlerce eğitim emekçisiyle buluşmuştur. EĞİTİM-İŞ ile EĞİT-SEN‘in 23 Ocak 1995‘te birleşerek oluşturdukları sendikamız EĞİTİM SEN, işte bu yüz yıllık eğitim emekçileri hareketinin günümüzdeki temsilcisi ve sürdürücüsüdür.
Sendikamız EĞİTİM SEN‘in Türkiye‘nin her yerinde, 81 ilde 100 şubesi ve 114 binden fazla üyesi bulunmaktadır. Eğitim emekçilerinin ekonomik, sosyal, demokratik ve kültürel haklarını koruma ve geliştirme, özgür-demokratik bir çalışma yaşamının oluşturulması mücadelesi; demokratik ve yaşanılası bir ülke talebiyle birlikte sendikal mücadelemizin ana eksenini oluşturmaktadır. Bu bağlamda EĞİTİM SEN, üyelerinin haklarını ve çıkarlarını koruyup geliştirme doğrultusundaki mücadelesini, bir yandan güvenceli çalışma, nitelikli ve kamusal eğitim talepleri için sürdürülen mücadeleyle, öte yandan da eğitimi sermayenin tahakkümünden kurtarmak amacıyla yürütülen mücadeleyle birlikte, bütünlük içersinde ele almakta ve sürdürmektedir.
Sendikamız EĞİTİM SEN;
- Kendi iç işleyişinde demokratik merkeziyetçilik esaslarına göre çalışır.
- Üyelerinin eleştiri ve öneri haklarını kullanmalarını, karar süreçlerine katılmalarını özendirir.
- Devletten, sermayeden, siyasal parti ve kuruluşlardan örgütsel olarak bağımsızdır.
- Kadın üyelerinin, çalışma yaşamında ve sendikal etkinliklerde kadın olmaktan kaynaklanan sorunlarına çözümler üretir. Ek haklar elde etmelerinde onlara olanaklar sunmaya çalışır.
- Demokrasiden yanadır. Ülkemizde demokrasinin bütün kurum ve kurallarıyla işlemesinin mücadelesini yürütür. Evrensel düzeyde insanlığın elde ettiği haklara ülkemiz insanlarının da sahip olmasını savunur.
- Özgürlüklerden yanadır. Toplumsal değişim ve dönüşümün, özgürlükçü bir tutumla olanaklı olduğunu kabul eder.
- Düşünce ve ifade özgürlüğünün insanların en temel hakkı olduğunu kabul eder ve bunun için mücadele eder.
- Sömürünün karşısındadır. Emeğin sermayeye karşı yürüttüğü mücadelede, işçi sınıfının ve emekçi halkın yanında yer alır.
- Barıştan ve kardeşlikten yanadır. Anadolu mozaiğinde farklı kültürlerin, farklı kimliklerin olduğunu kabul eder.
Sendikamız EĞİTİM SEN, kurucu üyesi olduğu Kamu Emekçileri Sendikaları Konfederasyonu‘nun (KESK) ve ülkemiz sınıf hareketinin etkili bir bileşeni olarak uluslararası ilişkilerine ve uluslar arası dayanışmaya da özel bir önem vermektedir. Ağırlıkla Avrupa ülkelerindeki eğitim sendikaları ile ilişki içinde olan sendikamız, Asya, Afrika ve Amerika kıtalarından ulusal sendikalarla da ortak çalışmalar ve projeler yürütmektedir. Tüm dünyada 30 milyondan fazla eğitim ve bilim emekçisinin ortak örgütü olan Eğitim Enternasyonali‘nin (EI) Türkiye‘deki tek üyesi olan sendikamız, Balkanlar, Kafkasya ve Ortadoğu ülkelerindeki eğitim sendikaları ve örgütleriyle de ortak çalışmalar ve projeler geliştirme perspektifiyle hareket etmektedir.
