Değerli Basın ve Kamuoyuna;

Suriye’de Rojava bölgesinde Kobanê Kantonu günlerdir ağır silahlarla donatılmış IŞİD çetelerinin kuşatması altında onur ve yaşam mücadelesi veriyor. İnsanlık değerlerinin düşmanı IŞİD çeteleri tıpkı Şengal’de olduğu gibi Kobanê’de de vahşi bir katliam gerçekleştirmek için saldırıyorlar. Ağır silahlar, tanklar, toplar eşliğinde sürdürülen bu kuşatmayı bütün dünya izliyor. Kobanê’deki halklar bu saldırılara karşı öz savunma yapıyor. Evlerini, toprağını, canını IŞİD vahşetinden koruyor. Biz de Kobanê’nin bu direnişinin yanında olduğumuzu ilan ediyoruz.

 Kobanê sadece Kürt halkını değil, özgürlükten, barıştan, eşitlikten yana bütün insanları ilgilendiriyor. Çünkü orada IŞİD vahşetine karşı bir insanlık direnişi veriliyor. Bu yüzden 6 Ekim gecesinden beri dünyanın dört bir yanında insanlar Kobanê için ayağa kalktılar. Ülkemizde de Hopa'dan Edirne'ye Samsun’dan Denizli’ye, İzmir’den Diyarbakır’a kadar her yanda yüz binler Kobanê ile dayanışmaya geçti.

Ne var ki, AKP Hükümeti halkın taleplerini anlamak ve yanıtlamak yerine şiddetle bastırmayı seçti. Sokağa çıkma yasaklarıyla, bazı karanlık güçlerin halka ateş etmesiyle, tankların şehir merkezlerine indirilmesiyle 1990’ların karanlığını anımsatan günler yaşadık. Kobanê’yle dayanışmayı boğmak için türlü provokasyonlar hayata geçirildi. Şiddet her gün yükseliyor.

 Herkesin görevi, sağduyuyla hareket etmektir. Şiddetten kaçınılmalı, demokratik ve barışçıl gösteri hakkına saygı duyulmalıdır.

Rojava gibi demokratik, özgürlükçü laik bir bölgenin yok edilip yerine IŞİD katillerinin yerleşmesine göz yumarsak bu yarın dönüp Türkiye’yi vuracaktır. Pakistan’ın son 15 yılda yaşadıklarının bir benzeri Türkiye’de yaşanacaktır. Diğer yandan, Rojava’nın yok edilmesi, Kürt halkında da büyük bir kırılma yaratacak, toplumsal çatışmaları derinleştirecektir.
Hükümet Suriye’ye ve Rojava bölgesine yönelik savaş siyasetine son vermelidir.
Sınır ötesi harekât, tampon bölge, uçuşa yasak bölge gibi müdahaleci planlardan vazgeçilmelidir.
Cihatçı çetelere her türlü silah ve lojistik destek son bulmalıdır.
AKP hükümetinin kışkırtmaya çalıştığı Suriye'ye dönük olası bir emperyalist müdahalenin de karşısında yer alacağız. Bütün Ortadoğu’da çeteci yapılanmalara karşı duracağız.

 Kobanê’deki halklar IŞİD'in vahşice yaptığı saldırılara karşı sadece Kobane'nin değil insanlığın savunmasını yapıyor. Bu destansı direnişin gözü kulağı olan başta Türkiye'de ki sosyalist, devrimci-demokratik kamuoyu olmak üzere dünyanın bir çok yerinde Kobane direnişi sahiplenildi, Kobani'nin sesi oldu. Bu ses dünyanın bir çok yerinde yankısını buldu.

 Türkiye Kobane Dayanışması bileşenleri olarak, bizlerde bu günde "Uluslararası Kobane ile Dayanışma Günü" çerçevesinde dünyanın birçok yerinde olduğu gibi Türkiye çapında il ve ilçelerde Kobane halkının sesi soluğuyuz ve bir kez daha haykırıyoruz. Kobane artık bir kentin değil tüm insanlığın direnişidir. Kobane artık bir coğrafyanın adı değil barış, eşitlik, kardeşlik, özgürlük gibi insani değerlerin adıdır. Bizler insanlığın tüm değerlerinin emperyalist kapitalist sistem tarafından yok edilmeye çalışıldığı bu düzlemde insanlığa bir çoban yıldızı gibi yol gösteren Kobane'nin izinden gitmeye kararlıyız. Kobane insanlığın geleceğidir. Geleceğimizin karartılmasına izin vermeyeceğiz!

KOBANÊ DAYANIŞMASI
Kurumlar Adına
KESK Adana Şubeler Platformu Dönem Sözcüsü
Ahmet KARAGÖZ
Eğitim Sen Adana Şube Başkanı

Bu Kahvaltı Etkinliği İl Dışından İlimize Yeni Gelen Üyelerimiz Ve Mart 2014 Tarihinde Buyana Sendikamıza Yeni Üye Olan Arkadaşlarla Buluşma Ve Tanışmak İçin Planlanan Bir Etkinliktir. Yaklaşık Olarak 250 Arkadaşımızı Tek Tek Aranıp Davet Edilmişlerdir. Ancak Birçok Arkadaşımız Mazeretleri Nedeniyle, Bu Gün Bizlerle Birlikte Olamayacaklarını İfade Etmiş Olup Süreç İçerisinde Bizlerle Olacaklarını Siz Dostlara Selam Ve Sevgilerini İletmemizi İstemişlerdir.

Emperyal Güçler Orta Doğudaki Enerji Kaynaklarına Kolayca Oluşabilmeleri İçin Beslemeleri Olan İŞİD Aracılığıyla Ortadoğu Halklarına Yönelik Bir Katliam Yaşanmaktadır. Bu Katliamları Kınadığımızı Huzurunuzda Bir Kez Daha İfade Ediyoruz.

 Ülkemizde İse Akp İktidarı Tarafından Desteklenen Ve Gözüne Kar Hırsı Bürünen İşçi Sağlığını Ve İş Güvenliğini Hiçe Sayan İşletmelerde Her Yıl Binlerce Güvencesiz Ve Taşeron Çalışan, Maden, Tarım, İnşaat İşçisi Yaşamını Yitirmektedir. 5 Ay Önce Somada 301 Maden Emekçisi Katledildiğinde Sözde AKP Tarafında Çıkarılan Torba Yasalarla İşçi Sağlığı Ve İş Güvenliği İle İlgili Yasal Düzenlemeler Yapılmıştı. Bizler Biliyoruz ki; Yasalarla Torbalanan İstanbul'daki Asansör Kazasından Yaşamını Yetiren İnşaat İşçilerinin Bedenlerdir. Isparta'daki Trafik Kazasından Yaşamını Yitiren Mevsimlik İşçilerinin Bedenleridir, Ermenek'te Göçük Altından Yaşamını Yitiren Emekçilerinin Bedenleridir. Ermenek'te ve Isparta'da Yitirdiğimiz Emekçileri Saygı İle Anıyor, Acılarını Paylaşıyor, Ailelerine ve Sevenlerine Başsağlığı Diliyoruz.

AKP ve Küresel sermaye, emekçilerin haklarına ve sendikalarına azgınca saldırıyor. Üretim ve istihdam biçimlerindeki değişiklikler, hak ve özgürlüklerin budanması ve sermayenin ideolojik saldırısı karşısında sendikal politikaların ve örgütsel yapıların geliştirilmesi zorunluluğuyla karşı karşıyayız.
Gücünü ve yetkisini üyelerinden almayan, sadece görüşme ve diyaloglarla sorunların çözülebileceğini savunan bürokratik sendikal anlayış çürümeye mahkûmdur. Çalışmalarıyla emekçilerin sorunlarını bilince çıkartan ve farklı statülerdeki emekçileri bir araya getirerek, emekçilerin birleşik mücadelesinin ve ortak örgütlenmesinin yolunu açan sendikal yaklaşımlar, mücadeleye ivme kazandırır ve kazanımlara imza atar. Sendikanın eğitim-örgütlenme ve mücadele perspektifi, üyeleri tarafından yaşam buldukça hedeflere ulaşmak kolaylaşır. Üyelerin sendikal faaliyetlere katıldıkları, kendilerini sendikanın bir parçası olduğunu kavradıkları takdirde, kendi geleceklerinde söz sahibi olmaya karar vermiş olacaklardır. Mücadele tarihimizin de gösterdiği gibi hak ve özgürlükler, yasa ve yasaklardan önce gelir.

 Sendikal yapıları ayakta tutma ve yeni kazanımlar sağlamada, üyenin karar alma süreçlerine katılması sendikamızın itibar ve etkinliğini artırır. Sendikaların gücü üyeleriyle bağının sağlamlığıyla ölçülür. Üyeleriyle bağını iyi kuramamış sendikalar, sayısal büyüklükleri ne olursa olsun sınıf hareketine, sendikal mücadeleye ve demokratikleşme mücadelesine katkıda bulunamazlar. Üyesinden gelen talepleri doğru tespit edemeyen, politikalarını üyelerinin katkısı ve gücü ile oluşturamayan, üyelerine kulak tıkayan sendikalar gün geçtikçe toplumsal rollerini ve güçlerini yitirirler.
Her üyenin işyerindeki tutumu duruşu önemlidir çünkü Sermaye ile emek arasındaki çatışma ve çelişkilerin ilk işaretleri işyerlerinde görülür. İşveren ister özel sermaye ister devlet olsun, çalışma koşullarındaki olumsuzluklar ilk olarak işyerlerinde hissedilir. Ücretlerin düşüklüğü, çalışma saatleri, ayrımcılık, izinler, haksızlık ve baskılar gibi bir dizi sorun önce işyerlerinde açığa çıkar. Adalet ve eşitlik sağlanması, insanca çalışma düzenine kavuşulması isteğinin yarattığı huzursuzluğun, sendikal örgütlenmeye ve ortak mücadeleye evrilmesinde işyeri örgütlenmeleri devreye girer. İşyeri eksenli çalışmalar, sendikal örgütlenmelerin ilk, kalıcı ve geliştirilmesi gereken adımlarıdır.

  Sorunların açığa çıkarılması, çözümlerin geliştirilmesi ve hayat bulmasında atılacak ilk adımlar işyerlerinden başlar. Sendikalar kolektif sorumluluk taşıyanların kolektif bir örgütüdür. Devlet ve işverenden bağımsız, sınıf ve kitle sendikacılığı temelinde örgütlenmiş sendikal yapılar için, üyelerin görüş ve önerilerinin alınması hayati önem taşır. Üyesi ile doğrudan ilişki kuramayan bir sendikanın, süreç içinde üyelerinden kopmaları kaçınılmazdır. Sendikal faaliyetin içselleştirilmesi, sendikanın üyelerden oluşan canlı bir organizma olarak kavranılması, işyeri örgütlenmesinin gücünü ve mücadelenin etkinliğini artırır.

  Üyelerin, sendikalarıyla ve sendikal politikalarla özdeşleşmesi, "sendika benim, sendika biziz" diyebilecek bir noktaya gelmesi, yürütülen mücadelenin etkisi ve kazanımları açısından çok önemlidir.
Sendikasının aldığı kararlarda katılımı sağlanmayan, sendikasına yabancılaşan üyelerin sendikal faaliyetlere, eylem ve etkinliklere katılımı beklenemez. Benzer biçimde sendikal faaliyetlere kuşku ile yaklaşan ve sendikanın ayrı bir yapı olarak kendi hakları için mücadele yürütmesini bekleyen emekçilerin bilincinin dönüştürülmesi zorunluluk olarak bilinir. Sendikamız için büyük önem taşıyan her üye işyeri örgütlenmesi süreci içerisinde yer almalıdır. İşyeri örgütlenmesi, günlük olarak kavranılması ve planlanması gereken kurumsal bir faaliyettir. İşyerlerinde sağlanacak kurumsallaşma, sendikaları güçlü kılmanın önemli adımlardan biridir. İşyeri örgütlenmesi, İşyerinde yürütülen sendikal faaliyetlerin hukuksal temellerinin yaratılması, demokratik ilkelerin işyerinde hayat bulması için yürütülen mücadelenin bir parçasıdır.

İşyerlerinde sendika, üyelerin duruşu ve etkinliği ile ete kemiğe bürünür. İşyeri temsilcileri, o işyerinde çalıştıkları için her zaman emekçilerle iç içedir. İşyerinin koşullarını ve emekçileri yakından tanıma ve gözleme olanağına sahiptir. İşyeri temsilcileri, hem sendika üyelerini hem de üye olmayan emekçileri sendikal politikalarla tanıştırmak ve sendikal faaliyetlerin işyerlerinde etkin bir biçimde yürütüme sorumluluğunu taşır.

Bir maden kazası daha yürekleri dağladı. 18 can toprak altında. Bekleyişler inatla ve ısrarla sürüyor.  Acılar ve öfkeler kadınların, çocukların dudaklarından, gözlerinden bir başka yansıyor onları izleyen insan topluluklarına. Kazalara kader diyen bir anlayış karşısında işçi yakınlarının haklarını aramaları, hesap sormaları daha zor ve zahmetli görünüyor.

KAZA BÖLGESİNDEN HABERDE, KUŞ DA UÇURTULMUYOR. 

Heyetimizle kaza bölgesine giderken üç kez güvenlik güçleri tarafından durdurulduk. Madenci aileleri ise bir çadıra sığdırılmış onun dışında özellikle gazetecilerle iletişim yapması engellenmeye çalışılıyor.

Polisler, askerler, bakanlar ve korumaları bir başka görüntüye dönüştürmüş kaza bölgesini. Ailelerin gazetecilerle konuşmaları sınırlandırılmış, gazeteciler kaza bölgesini 100 metre öteden görecek bir şekilde konuşlandırılmış, bakanlar kendilerini bir müdürlük odasına atmış yöresel helva ve ekmeklerin tadına bakıyorlar. Konuklara da karınca kararınca ikram ediyorlar. Basına bir bilgi verilecekse arada sırada kaza bölgesini korumaları ile gezen bakanlar veriyor.

İŞÇİLERİN ÖLÜMLERİ, ÇALIŞMA KOŞULLARININ İLKELLİĞİ İLE PARALELLİK ARZEDİYOR

Fotoğraf kareleri her şeyi ne kadar anlatır bilemiyorum. Ama karelere yansıyan gerçeklikleri kendi gözlerimizle görünce bu bölgede yan yana dizilmiş diğer madenlerde olduğu gibi insan yaşamı sudan ucuz. İşveren kazanın “doğal afet” olduğunu belirtiyor. Ve bu açıklamaya Soma ve benzer kazaları “kader” diye açıklayan bir iktidarın bakanı tepki gösterebiliyor. Birbirlerinden yok farkları. Al birini, vur ötekine.

İşçilerin çalışma ortamlarını gezerken gözümüze çarpan en somut gerçeklik yer üstünün de bir o kadar güvenliksiz olduğudur. İşçiler yer altında ölüme ne kadar yakınsa yerüstünde de bir o kadar yakın.

KAZA BÖLGESİNDE İHH

AKP iktidarı basına ve kamuoyuna kaza ile ilgili her türlü çabayı gösterdiğini ifade ediyor. Ama ne ilginçtir ki devlet kaza bölgesinde kendi resmi kurumları ile her türlü ihtiyacı karşılamak yerine İHH üzerinden bazı ihtiyaçları karşılıyor. Kızılay'ın çadırı, İHH’nın TIR Mutfağı. İktidar kendi ile birlikte kaza bölgesine taşıdığı bu tür kurumları daha da meşrulaştırmak çabasında.

18 İŞÇİNİN YAŞAMINI ELİNDEN ALAN SUYUN TAHLİYESİNDEKİ DRAM

İşçileri yerin derinliklerinde ölümle buluşturan su çok cılız bir şekilde dışarıya tahliye edilmeye çalışılıyor. Suyun tahliyesi için kullanılan hortumların ucunda anneler, genç kızlar, çocuklar akan suya ağlayarak bakıyorlar. Suyun içinde bir umut arıyorlar. Ama su her geçen dakika daha da koyulaşarak, madenin o karanlık görüntüsünü yansıtarak akıyordu. Çünkü onlarda biliyor akan su, madene yeniden dolan suyu bile tahliye edemeyecek zayıflıkta.

ÖLÜMLERİN BİR NEDENİ DE ÖRGÜTSÜZLÜK

Soma, asansör kazası, Ermenek son zamanlarda kamuoyuna da yansıyan işçi ölümlerinin en dramatik olanları. Her ölümlü kaza örgütsüzlüğü yeniden gündeme getiriyor. İşçi sendikaları kazaların ardında zevahiri kurtarmak adına birkaç cılız açıklamayla sözde görevlerini yapıyorlar. Ama onlarda biliyor ki bu işin dolaylı olarak sorumluları da onlar. İşçi sendikaları var olan işçi sayılarını korumanın ötesinde son 10 yılda ciddi bir ilerleyiş kaydetmiş değil. İşçi ücretleri yerinde sayarken, toplusözleşmelerde komik artışlara evet denilirken, işçi sağlığı ve iş güvenliği alanında uzmanlaşmaya çalışılırken, örgütsüz işçilerin örgütlenmesi bir türlü ciddi gündem olamıyor. Bu durum da yeni ölümlere davetiye çıkarılıyor.

 Siyasal iktidardan işçi ölümlerini durdurması için bir beklentimiz yok. Ama İşçi konfederasyonları işçi ölümlerini azaltacak örgütlülüğü devreye sokmadığı sürece aynı derecede olmasa da işçi ölümlerinden dolaylı olarak sorumlu olacaklardır. 31.10.2014

Güven BOĞA

Eğitim Sen Adana Şube Hukuk Sekreteri

(Ermenek Gezi Heyeti Gözlemleri)