BARINAK lazım, çadır lazım, prefabrik ev lazım.

Ne ev kalmış ne ocak; yemek lazım, su lazım, ekmek lazım.
Isınmak lazım, battaniye lazım, palto lazım, bere lazım.
Çocuklara oyuncak lazım, hastaya ilaç lazım.
TIR’ların yola koyulması lazım, uçakların ek sefer yapması lazım.
Arama/kurtarma ekibi lazım, doktor/psikolog lazım.
Bu saydıklarım lazım, daha fazlası da lazım.Bir de...
Acımız taze, şimdilik bekleyelim.
Ama sonra...
Başka bir acil ihtiyaç listesi lazım.
Deprem herkesi eşit sallarken, bu felaketi bile nasıl “Türk/Kürt” diye okumaya başladık acil akıl/fikir yardımı lazım.
Allah hasta ruhlarına şifa versin, kimilerine, “Oh olsun” diyebilenlere acil vicdan yardımı lazım.
Bu binaları kimlerin yapamadığını, yapamayanları kimlerin denetlemediğini, bu izinleri kimlerin verdiğini sormamız lazım.
Depremden depreme konuşup unuttuklarımızı hep hatırlamak ve hesap sormak için acil hafıza yardımı lazım.
Deprem için toplanan vergilerin kuruş kuruş hesabını soracak acil cesaret yardımı lazım.
Geliştikçe gelişen, büyüdükçe büyüyen ekonominin insanları 2011’de niye çamurdan sıvanmış evlerde yaşıyor ve ölüyor sorgulamak lazım.Ölülerimizi gömüp, yaralarımızı sarıp, gözyaşlarımızı sildikten sonra.
Bir tokat da kendimize atıp, birbirimizi ve sorumluları omuzlarından tutup 7.2 şiddetinde sarsıp sorular sormamız, cevaplar bulmamız lazım.
Acil akıl, acil fikir, acil cesaret lazım.
Van... Kalbimiz kırık.
Acil şifa lazım.

Kanat AKKAYA

Hürriyet